Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kole, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Konrad Łęgoszewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Aldona Zielińska

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kole – Katarzyny Jaśniak

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2019 r. sprawy

M. K. (1), ur. (...) w K.,

syna D. i M. zd. S.,

oskarżonego o to, że

w dniu 17 grudnia 2018 r. w K. na ul. (...) na terenie stacji paliw (...) oraz miejscu zamieszkania w P. przy ul. (...) w woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej z grupy II-P w postaci amfetaminy o wadze netto 5,20 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 52 osób oraz znaczną ilość substancji 4 (...) (4- chloroetylokatynon) zaliczanej do „nowych substancji psychoaktywnych” o wadze netto 40,90 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 409 osób, a nadto środek odurzający z grupy I-N i IV-N w postaci marihuany o wadze netto 0,30 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia jednej osoby

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. i art. 62b ust. 1 i ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  Oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 17 grudnia 2018 r. w K. na ul. (...) na terenie stacji paliw (...) oraz w miejscu zamieszkania w P. przy ul. (...) w woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał substancję psychotropową z grupy II-P w postaci amfetaminy łącznie o wadze netto 5,20 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 52 osób oraz znaczną ilość substancji 4 (...) (4- chloroetylokatynon) zaliczanej do nowych substancji psychoaktywnych o wadze netto 40,90 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 409 osób, a nadto środek odurzający z grupy I-N i IV-N w postaci marihuany o wadze netto 0,30 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia jednej osoby, tj. popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 62b ust. 1 i ust. 2 o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres 3 (trzy) lat próby.

III.  Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda.

IV.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej w punkcie III kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 17 grudnia 2018 r. godz. 00.10 do dnia 19 grudnia 2018 r. godz. 14.05 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest dmóm dziennym stawkom grzywny i uznając karę grzywny za wykonaną w wymiarze 6 (sześć) stawek.

V.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od używania środków odurzających, substancji psychotropowych i nowych substancji psychoaktywnych.

VI.  Na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

VII.  Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/110/19/N na karcie 74 pod poz. 1-4.

VIII.  Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego M. K. (1) nawiązkę w kwocie 1.500 (tysiąc pięćset) złotych na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii na rzecz (...) Oddział w T. (rachunek bankowy nr (...)).

IX.  Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych.

Konrad Łęgoszewski

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. zgodnie z wnioskiem prokuratora zakres uzasadnienia ograniczono do rozstrzygnięcia o karze)

Wyrokiem z dnia 12 marca 2019 r. oskarżony M. K. (1) został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 62b ust. 1 i ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. polegającego na tym, że w dniu 17 grudnia 2018 r. w K. na ul. (...) na terenie stacji paliw (...) oraz w miejscu zamieszkania w P. przy ul. (...) w woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał substancję psychotropową z grupy II-P w postaci amfetaminy łącznie o wadze netto 5,20 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 52 osób oraz znaczną ilość substancji 4 (...) (4- chloroetylokatynon) zaliczanej do nowych substancji psychoaktywnych o wadze netto 40,90 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 409 osób, a nadto środek odurzający z grupy I-N i IV-N w postaci marihuany o wadze netto 0,30 grama, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia jednej osoby.

Okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu M. K. (1) są w istocie bezsporne, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w świetle wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego czynu posiadania środków odurzających, substancji psychotropowych i nowych substancji psychoaktywnych.

Sąd przypisując oskarżonemu opisany wyżej czyn wyeliminował z jego opisu, że oskarżony M. K. posiadał znaczną ilość amfetaminy, skoro bezspornie posiadał 5,20 grama tej substancji psychotropowej, która wystarczyłaby do jednorazowego odurzenia 52 osób (uznając za standardową jednorazową dawkę 0,1 grama tej substancji).

Sąd świadom jest różnorodności poglądów w orzecznictwie co do pojęcia „znaczna ilość narkotyku”, niemniej w realiach sprawy uznał, że skoro zabezpieczono amfetaminę w ilości 5,20 grama i taka ilość substancji psychotropowej pozwala na sporządzenie nie więcej niż 52 jednorazowych porcji, to ta ilość nie jest znaczna w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W tym zakresie Sąd w pełni popiera poglądy wyrażone w uzasadnieniach postanowień Sądu Rejonowego w Kole (k. 59) i Sądu Okręgowego w Koninie (k. 63-64) w przedmiocie tymczasowego aresztowania. Nie budzi przecież żadnej wątpliwości, że ilość „znaczna” musi oznaczać ilość ponadprzeciętną. Gdyby za taką przyjąć ilość 5 gram amfetaminy, to jaka ilość tej substancji stanowiłaby przedmiot przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a więc typ podstawowy tego przestępstwa, skoro w ustawie przewidziano jeszcze wypadek mniejszej wagi, kiedy ilość posiadanej substancji będzie nieznaczna. Trafnie w tym zakresie stwierdził Sąd Okręgowy w Koninie, że przy poglądzie prokuratora zakres dla typu podstawowego tego przestępstwa byłby bardzo wąski i byłoby to rozumowanie sprzeczne z zasadą trójstopniowego podziału przestępstw na typy uprzywilejowane, podstawowe i kwalifikowane. Reasumując dla Sądu znaczna ilość substancji psychotropowej musi pozwalać na sporządzenie więcej niż kilkudziesięciu jednorazowych porcji.

W pozostałym zakresie, a więc co do posiadanych: 4 (...) (4- chloroetylokatynon) – nowej substancji psychoaktywnej o wadze netto 40,90 grama oraz marihuany o wadze netto 0,30 grama, przyjęta przez prokuratora kwalifikacja prawna nie budziła żadnych wątpliwości. W szczególności dotyczy to przyjęcia posiadania znaczniej ilości nowej substancji psychoaktywnej.

W konsekwencji Sąd za ten przypisany czyn na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonemu M. K. (1) w punkcie I wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające – duży stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z powszechnie znanych negatywnych skutków zażywania narkotyków zarówno w sferze osobistej, jak i społecznej, a przede wszystkim fakt, że u oskarżonego ujawniono nie tylko amfetaminę, ale też marihuanę oraz nową substancję psychoaktywną i to w znacznej ilości, co w konsekwencji spowodowało przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji przypisanego czynu zarówno z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak i z art. 62b ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do popełniania zarzucanego mu czynu i złożenie wyjaśnień, a nadto jego dotychczasową niekaralność oraz fakt podjęcia przez niego terapii odwykowej.

W realiach sprawy przy w istocie niekwestionowanym i jasnym stanie faktycznym sprawy zasadniczą kwestią wymagającą pogłębionej analizy było rozstrzygnięcie czy wobec oskarżonego należy zastosować karę typu wolnościowego czy też karę izolacyjną. Innymi słowy czy w realiach sprawy w stosunku do orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności należy zastosować instytucję warunkowego zawieszenia wykonania tej kary.

Sąd w tym zakresie zdecydował orzec wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania uznając, że jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa. W ocenie Sądu wobec oskarżonego zachodzi bowiem merytoryczna przesłanka orzeczenia kary probacyjnej, tj. pozytywna prognoza resocjalizacyjna.

Sąd nie kwestionuje oczywiście faktu, iż zachowanie oskarżonego było naganne i wyczerpywało znamiona przypisanego mu przestępstwa. Niemniej zauważyć należy, że zebrany w sprawie materiał dowodowy dawał podstawy do przypisania czynu z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jedynie w zakresie posiadania zabronionych substancji, a nie z art. 56 czy art. 58 tejże ustawy i nie zakwestionowano w toku postępowania twierdzeń oskarżonego, że zabezpieczone substancje były przeznaczone tylko na jego potrzeby, co oskarżony w sposób racjonalny wytłumaczył.

Z akt sprawy nie wynika, aby oskarżony, poza przedmiotowym przestępstwem, w rażący sposób naruszał porządek prawny. Co więcej w wyniku tej sprawy oskarżony zrozumiał, że jest osobą uzależnioną i faktycznie podjął w tym zakresie psychoterapię. Widać z tego, że już samo wszczęcie i prowadzenie postępowania karnego odniosło wobec oskarżonego pozytywne skutki.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności według Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania uwzględnia zarówno okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu, jak i wymogi prewencji indywidualnej i generalnej. W konsekwencji Sąd na podstawie art. 69 § 1, § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby w wymiarze 3 lat.

W punkcie III wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k. W sytuacji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wonności jest to dolegliwość bezpośrednio odczuwalna dla oskarżonego. Wymierzając liczbę 100 stawek dziennych Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim szkodliwość społeczną przypisanego mu czynu, a ustalając wysokość stawki dziennej (20 zł) wziął pod uwagę warunki materialne oskarżonego, a w tym okoliczność, że pracuje zawodowo.

Nadto należało zaliczyć na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania oskarżonego w niniejszej sprawie oraz orzec na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przepadek zabezpieczonych substancji.

Sąd orzekł nadto wobec oskarżonego środek probacyjny, co w wypadku orzeczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania było orzeczeniem obligatoryjnym, a tytułem bieżącej kontroli zachowania się oskarżonego w okresie próby, oddał go w tym okresie pod dozór kuratora sądowego.

Nadto w punkcie VIII Sąd w oparciu o powołany tam przepis orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 1.500 złotych na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii na rzecz (...) Oddział w T.. To orzeczenie ma dodatkowo uzmysłowić oskarżonemu szkodliwość przypisanego mu czynu z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby postąpić wbrew ogólnej regule, iż to oskarżony winien ponieść koszty procesu, skoro oskarżony jest osobą młodą i pracuje zawodowo, więc zasądził od niego koszty sądowe, w tym opłatę.

Konrad Łęgoszewski