Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kole I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: sędzia Konrad Łęgoszewski

Protokolant: sekr. sąd. Anna Ziółkowska

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2024 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na rzecz powódki A. P. kwotę 3.099 (trzy tysiące dziewięćdziesiąt dziewięć) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 16 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty – z jednoczesnym obowiązkiem zwrotu telewizora marki T. (...) przez powódkę pozwanej.

2.  Zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

K. Ł.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 stycznia 2023 r. powódka A. P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) sp. z o. o. z siedzibą w O. kwoty 3.099,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 16 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż w dniu 4 listopada 2022 r. ojciec powódki zakupił telewizor T. (...) wraz z usługą transportu w sklepie pozwanej w K.. Sklep nie oferował podłączenia i założenia na ścianę telewizora, więc pracownik sklepu polecił świadczącego takie usługi (...) z B.. Po przywiezieniu telewizora, kierowca pracujący dla pozwanej poprosił ojca powódki o pomoc, aby razem wnieść karton z telewizorem, który postawili przy sofie, gdzie czekał na montera, który rozpakował go następnego dnia z nieuszkodzonego opakowania wraz z pomocnikiem. Przy wyjęciu z kartonu pomagał ojciec powódki. Monterzy postawili telewizor na sofie. Dopiero po zamocowaniu uchwytu, kiedy telewizor został podniesiony do ściany w celu ustalenia miejsca zawieszenia, okazało się, że na ekranie są ledwo widoczne pęknięcia w lewym górnym narożniku. Pękniecie było widoczne dopiero przy spojrzeniu z bliska pod odpowiednim kątem. Powódka dochodząc niniejsze roszczenie powołuje się na domniemanie z art. 556 ² k.c. (k. 3-3v).

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że sprzedała powódce telewizor, który w momencie jego przekazania ojcu powódki nie posiadał jakiejkolwiek wady, w tym w szczególności wady mechanicznej polegającej na pęknięciu szyby matrycy w lewym górnym rogu skutkujące jej rozlaniem. Pozwana wskazała, że telewizor został sprawdzony przez ojca powódki pod kątem wad i uszkodzeń zarówno w sklepie, jak i po dostarczeniu. Pozwana zaznaczyła, że w dniu dostawy telewizor został wyjęty z kartonu w obecności ojca powódki celem jego dokładnego sprawdzenia. W ocenie pozwanej uszkodzenie na telewizorze nie jest ledwo widocznym pęknięciem i kwestionuje, jakoby uszkodzenie matrycy zostało zauważone dopiero podczas montażu, a co za tym idzie mogło powstać podczas transportu, w sytuacji zabezpieczenia telewizora styropianem, folią oraz kartonem. Pozwana uważa, iż uszkodzenie powstało wskutek upadku telewizora z wysokości albo wskutek zastosowania nadmiernej siły dociążającej na telewizor podczas dokręcania szyn celem montażu telewizora na ścianie (k. 20-26v).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, że niniejsza sprawa rozpoznawana jest w ramach postępowania uproszczonego, a wartość przedmiotu sporu nie przekracza czterech tysięcy złotych, na podstawie art. 505 ⁸ § 4 k.p.c., uzasadnienie wyroku zostało ograniczone do wyjaśnienia podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Powódka domaga się zasądzenia na swoją rzecz zwrotu pieniędzy za zakup wadliwej rzeczy od pozwanej, tj. telewizora marki T. (...), którą to wadę w postaci pęknięcia szyby matrycy w lewym górnym rogu telewizora wykryto dopiero w dniu montażu telewizora. Powódka dochodząc swojego roszczenia powołuje się na przepisy dotyczące rękojmi za wady.

Stosownie do art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). Charakterystyczne dla umowy sprzedaży przepisy o rękojmi wprowadzają szczególny reżim odpowiedzialności sprzedawcy za nienależyte wykonanie umowy. Wydanie kupującemu rzeczy posiadającej wadę fizyczną lub prawną (choćby nieujawnioną w momencie wydania) stanowi nienależyte wykonanie umowy lub może być także zakwalifikowane jako niewykonanie umowy. W związku z tym podlega również odpowiedzialności kontraktowej sprzedawcy na podstawie art. 471 k.c. Szczegółowe przepisy o rękojmi mają za zadanie ułatwić kupującemu otrzymanie niewadliwej (zgodnej z umową) rzeczy, względnie następcze dostosowanie ceny do jej rzeczywistej jakości lub stanu, a nawet doprowadzenie do rozwiązania stosunku zobowiązaniowego w razie nienależytego wykonania umowy przez sprzedawcę.

Podstawową różnicą pomiędzy odpowiedzialnością z tytułu rękojmi, a ogólnymi zasadami odpowiedzialności kontraktowej jest obiektywny charakter odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi, która jest niezależna od jego winy w wydaniu rzeczy wadliwej ani wiedzy o wadzie rzeczy. Kupujący nie musi także udowadniać związku przyczynowo-skutkowego ani poniesionej przez siebie szkody. W ramach rękojmi odpowiedzialność sprzedawcy ograniczona jest do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, a więc nie obejmuje wykraczających poza ten zakres ewentualnych szkód kupującego wywołanych wadą rzeczy. Istotną cechą odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest to, że ma ona zastosowanie zarówno do rzeczy nowych, jak i używanych, które są przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z art. 556 ¹ § 1 k.c. wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia (art. 556 ¹ § 1 pkt 1 k.c.).

Stosownie do art. 556 ² k.c., jeżeli kupującym jest konsument, a wada została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego. Domniemanie z art. 556 ² k.c. jest domniemaniem wzruszalnym i ma na celu obciążenie ciężarem dowodu sprzedawcy, który powinien wykazać, że wada fizyczna spowodowana została przez kupującego

W niniejszej sprawie bezsporny był fakt, iż pozwana sprzedała powódce w dniu 4 listopada 2022 r., za pośrednictwem jej ojca, telewizor marki T. (...) oraz kierowca świadczący usługi dla pozwanej dostarczył ojcu powódki telewizor, natomiast sporna pozostała okoliczność, kiedy powstało uszkodzenie telewizora, a także czy wadę mógł z łatwością zauważyć ojciec powódki w dniu dostawy.

W ocenie Sądu w toku procesu wykazano ponad wszelką wątpliwość, iż przedmiotowy telewizor posiada wadę w postaci pęknięcia szyby matrycy w lewym górnym rogu telewizora.

Bez wątpienia telewizor był w pełni sprawny i bez wad, gdy znajdował się na wystawie w sklepie, co potwierdzają zeznania świadków oraz dowód w postaci z nagrań monitoringu znajdującego się w sklepie (płyta CD, k. 74), natomiast nie można odrzucić możliwości, że uszkodzenie powstało w chwili pakowania telewizora, załadunku na pojazd, transportu bądź w chwili wnoszenia telewizora. Co prawda z nagrań monitoringu w sklepie wynika, iż pracownicy pozwanej co do zasady prawidłowo spakowali telewizor i podczas samej czynności pakowania nie powinno dojść do uszkodzenia telewizora, jednak z uwagi, iż same nagrania są z dość dużej odległości, a nadto są „pocięte” na krótkie fragmenty, tak też nie ma pewności czy uszkodzenie nie powstało w chwili, której nagrania nie dokumentują. Ponadto nie ma udokumentowanego w ten sposób załadunku telewizora oraz jego transportu. Fakt, iż telewizor znajdował się w kartonie i dodatkowo w folii oraz był obłożony styropianem nie przesądza o braku możliwości uszkodzenia telewizora. Powyższe zabezpieczenia mają na celu jedynie zadbać o bezpieczeństwo telewizora w trakcie transportu pod warunkiem, iż telewizor został również prawidłowo zabezpieczony w pojeździe. Tak więc pomimo, iż telewizor był w kartonie zabezpieczony nie można wykluczyć, iż nie doszło do jego uszkodzenia podczas załadunku, transportu czy w trakcie wnoszenia telewizora do mieszkania. Jak wynika z wiarygodnych zeznań ojca powódki (k. 53v-54, e-protokół (...):31:42-01:05:38) – świadka J. P. – nie dokonał on dokładnych oględzin telewizora przy kierowcy, a jedynie pobieżnie obejrzał telewizor po zdjęciu górnej części kartonu wraz z styropianem i odsunięciu folii. Należy jednak podkreślić, że samo uszkodzenie jest słabo zauważalne, co potwierdzają przedłożone zdjęcia (k. 49-52), tak więc ojciec powódki rzeczywiście mógł nie zauważyć uszkodzenia.

W ocenie Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy nie można odrzucić możliwości, że uszkodzenie powstało w chwili pakowania telewizora, załadunku na pojazd czy transportu. Brak dokładnych oględzin telewizora przez ojca powódki i kierowcę świadczącego usługi dla pozwanej, z uwagi na istnienie domniemania zawartego w art. 556 ² k.c., nie może obciążać strony powodowej. Tej oceny nie zmienia bezsporna okoliczność, że ojciec powódki podpisał pokwitowanie odbioru z zastrzeżeniem, iż dostarczony towar jest nieuszkodzony.

W ocenie Sądu, mając na uwadze charakter uszkodzenia telewizora, należy uznać, iż wady nie można było z łatwością zauważyć i aby upewnić się, iż telewizor w chwili wydania był nieuszkodzony, powinien zostać uruchomiony. Powyższe pozwoliłoby z łatwością wykryć ewentualną wadę, a brak wykrycia wady przesądzałoby o tym, że wada powstała już po wydaniu telewizora, a więc gdy w jego posiadaniu była strona powodowa.

Na marginesie Sąd zauważa, iż na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. pominął wniosek dowodowy strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, bowiem biegły sądowy w okolicznościach niniejszej sprawy nie byłby w stanie jednoznacznie wskazać kiedy oraz w jakich okolicznościach powstała wada, tak więc ww. dowód był nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy, a jego przeprowadzenie zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania oraz generowania zbędnych kosztów procesu, czemu przeciwstawia się dyrektywa wynikająca z art. 505 ⁷ k.p.c.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu pozwana nie obaliła skutecznie domniemania zawartego w art. 556 ² k.c., a w konsekwencji nie uchyliła się od odpowiedzialności z tytułu rękojmi. Zgodnie z art. 560 § 1 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, ewentualnie żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady ( art. 561 § 1 k.c.). W realiach niniejszej sprawy, pismem z dnia 16 listopada 2022 r., powódka złożyła oświadczenie zgodnie z którym wniosła o wymianę rzeczy na nową i pozbawioną wad, ewentualnie o zwrot pieniędzy za zakup wadliwej rzeczy. W ocenie Sądu powyższe oświadczenie należy traktować jako oświadczenie o odstąpieniu od umowy, w związku z czym strony zobowiązane będą do wzajemnego świadczenia – pozwana zobowiązana będzie do zwrotu powódce pieniędzy za zakup wadliwej rzeczy, co było istotą oświadczenia powódki, natomiast powódka zobowiązana będzie do zwrotu pozwanej telewizora marki T. (...).

Mając na uwadze powyższe Sąd, w punkcie 1. sentencji wyroku, zasądził od pozwanej (...) sp. z o. o. z siedzibą w O. na rzecz powódki A. P. kwotę 3.099 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z jednoczesnym obowiązkiem zwrotu telewizora marki T. (...) przez powódkę na rzecz pozwanej.

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Mając na uwadze powyższe Sąd w niniejszej sprawie odsetki zasądził zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie, tj. od dnia wniesienia pozwu, a więc dnia 16 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty.

W punkcie 2. sentencji wyroku orzeczono o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., mając na uwadze, że powódka wygrała proces w całości. W obliczu powyższego Sąd zasądził od pozwanej, jako strony przegrywającej sprawę, na rzecz powódki kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

K. Ł.