Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Koło, dnia 3 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kole I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Elżbieta Winiarska

Protokolant:st.sekr.sąd Donata Makowska

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2017 r. w Kole

na rozprawie

sprawy z powództwa R. C.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.834,09 zł. (słownie: dwa tysiące osiemset trzydzieści cztery 09/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03.12.2016 r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.777,15 zł. tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 917,00 zł. kosztów zastępstwa procesowego.

IV.  Nakazuje zwrócić ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kole na rzecz powoda kwotę 299,85 zł. tytułem nadpłaconej zaliczki.

Sędzia

Elżbieta Winiarska

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 roku powód R. C. wniósł przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 3.190,13 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 27 października 2016 roku doszło do uszkodzenia pojazdu marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należącego do M. i T. O.. Szkoda została zgłoszona pozwanemu, u którego pojazd sprawcy zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego na rzecz M. i T. O. przyznano i wypłacono kwotę 1.352,98 zł brutto. Następnie, na podstawie umowy przelewu wierzytelności, powód R. C. nabył wierzytelność pieniężną w związku z likwidacją szkody względem pozwanego wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami. Powód podniósł, że sporządzony w toku postępowania likwidacyjnego kosztorys zawierał wiele błędów, a w konsekwencji przyznana poszkodowanym kwota nie czyni zadość zasadzie pełnej kompensacji szkody. Celem zweryfikowania prawidłowości ustaleń poczynionych przez pozwanego powód wykonał kalkulację rzeczywistego kosztu naprawy pojazdu, zgodnie z którą wynosi on 4.543,11 zł. Żądana pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy ustalonym przez powoda kosztem naprawy pojazdu w wysokości 4.543,11 zł a wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotą 1.352,98 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany nie przeczył, że ze sprawcą kolizji łączyła go umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Podniósł natomiast, że roszczenia powoda ponad kwotę 1.352,98 zł są nieuzasadnione. Wskazał, że zastosowanie do naprawy pojazdu starego, o ponad 12-letnim okresie eksploatacji, wyłącznie części oznaczonych logo producenta wykracza poza pojęcie naprawy przeprowadzonej w sposób racjonalny i uzasadniony ekonomicznie. Przywrócenie stanu sprzed zdarzenia jest bowiem w takiej sytuacji możliwe również z użyciem nowych części, nie oznaczonych logo producenta pojazdu, o identycznej lub porównywalnej (nie gorszej) jakości co części sygnowane logo producenta pojazdu, a przy tym posiadających niższe ceny. Ich zastosowanie nie jest związane z utratą uprawnień gwarancyjnych. Co się zaś tyczy stawki roboczogodziny to pozwany wskazał, iż nie może ona zostać skutecznie podważona, albowiem firmy zajmujące się naprawą w tym zakresie stosują różne stawki. Finalnie pozwany podniósł, że roszczenie powoda nie zostało udokumentowane co do wysokości, albowiem nie przedłożył on dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów naprawy, a ustalone przez pozwanego odszkodowanie zawiera wszelkie celowe i uzasadnione ekonomicznie koszty pozwalające na dokonanie naprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 października 2016 roku, ok. godz. 17:10, w miejscowości C., doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...), rok prod. 2005, nr VIN (...), kierowany przez T. O., którego właścicielami są M. i T. O..

Sprawca wypadku poruszał się pojazdem marki D. o numerze rejestracyjnym (...), posiadającym ważne ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie umowy zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. (nr polisy: (...)).

/dowód: akta szkody nr (...) – płyta CD – k. 38/

W wyniku kolizji uszkodzone zostały: antena, reling dachu, listwa ochronna oraz klamka zewnętrzna drzwi przednich prawych, szyba nieruchoma drzwi przednich prawych, lusterko zewnętrzne prawe, listwa ochrona, klamka oraz szyba drzwi tylnych prawych, podnośnik szyby drzwi, uszczelka drzwi tylnych, szyba boczna tylna prawa, nadkole prawe tylne, lampy tylne, podsufitka, poszycie drzwi przednich i tylnych prawych, błotnik tylni prawy. Koszty naprawy wyniosły łącznie 4.187,07 zł brutto.

/dowód: akta szkody nr (...) – płyta CD – k. 38, opinia biegłego M. A. – k. 43-54/

Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który potwierdził jej przyjęcie pismem z dnia 3 listopada 2016 roku i zarejestrował ją pod numerem (...). W toku postępowania likwidacyjnego, na podstawie kosztorysu E.’s nr (...), szkoda została wyceniona na kwotę 1.352,98 zł i odszkodowanie w takiej wysokości – na podstawie decyzji z dnia 9 listopada 2016 roku – wypłacono poszkodowanemu.

/okoliczności bezsporne, a ponadto: kosztorys – k. 7-9, decyzja z dnia 09.11.2016 r. – k. 10, akta szkody nr (...) – płyta CD – k. 38/

W dniu 23 listopada 2016 roku pomiędzy M. O. i T. O. a R. C. została zawarta umowa przelewu wierzytelności, na podstawie której R. C. nabył wierzytelność względem pozwanego powstałą na skutek zdarzenia z dnia 27 października 2016 roku.

/dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 11-13/

Powód, nie zgadzając się z wyceną przedstawioną przez pozwanego, zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu celem ustalenia rzeczywistej wysokości szkody. Zgodnie przedmiotową oceną techniczną koszt naprawy pojazdu marki P. (...) wyniósł łącznie 4.543,11 zł.

/dowód: kosztorys E.’s – k. 14-17/

Za wiarygodną Sąd uznał opinię biegłego sądowego w dziedzinie techniki samochodowej M. A. (2). Biegły wskazał, iż ustalenia wysokości kosztów naprawy wykonał zgodnie z kosztorysem wykonanym w systemie A., przy uwzględnieniu optymalizacji części oraz przyjęciu średniej stawki za roboczogodzinę poza siecią autoryzowanych stacji obsługi wynoszącą 90,00 zł dla prac blacharsko-mechanicznych oraz 95,00 zł dla prac lakierniczych. W wyniku przeprowadzonej analizy biegły ustalił wysokość kosztów powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 27 października 2016 roku na kwotę 4.187,07 zł brutto i taką też kwotę przyjął Sąd.

W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna, odpowiada na postawione pytania, a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski w niej wywiedzione są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Biegły w sposób kompleksowy i wyczerpujący ustalił rodzaj i zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu i szczegółowo określił koszt jego naprawy. Opinia przez niego sporządzona nie była przy tym kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd uznał za wiarygodne również dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie były podważane przez żadną ze stron. W szczególności Sąd uznał za wiarygodne dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia, zgłoszenie szkody oraz wypłatę części odszkodowania przez pozwaną. Z dokumentów tych wynika, że pozwany odpowiada za szkodę w pojeździe powódki na podstawie zawartej ze sprawcą szkody umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Zebrana w aktach dokumentacja stała się także podstawą opracowania opinii przez biegłego i w takim zakresie dokumenty te mają istotne znaczenie dla sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do brzmienia art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie zaś z § 4 powołanego przepisu oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Jak z kolei stanowi art. 34 i 122 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152). Zgodnie z treścią art. 34 z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, uszkodzenie lub zniszczenie mienia.

Legitymację czynną powód wywodzi z zawartej z poszkodowanymi, w dniu 23 listopada 2016 roku, umowy przelewu wierzytelności, w wyniku której nabył wierzytelność przysługującą M. O. i T. O. względem pozwanego, tj. (...) S.A. z siedzibą w W., z tytułu poniesionej przez nich szkody w postaci uszczerbku w majątku powstałego na skutek zdarzenia z dnia 27 października 2016 roku, polegającego na uszkodzeniu pojazdu będącego ich własnością. Między stronami bezsporna była okoliczność, że sprawcę zdarzenia i pozwanego, w dniu jego zaistnienia, łączyła umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Zgodnie z treścią art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Powód wniósł o zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem odszkodowania.

Sumę należnego odszkodowania w niniejszej sprawie stanowiły koszty naprawy pojazdu. W toku postępowania ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność za skutki kolizji będącej przyczyną powstania uszkodzeń w pojeździe marki P. (...) i wypłacił na rzecz poszkodowanych kwotę 1.352,98 zł. Zagadnieniem spornym w niniejszej sprawie było ustalenie wysokości szkody.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki P. (...), powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 27 października 2016 roku, wynosi 4.187,07 zł brutto. Wartość ta wynika z opinii biegłego sądowego, którą Sąd uznał za w pełni wiarygodny i istotny dowód w sprawie. Jako iż w toku postępowania likwidacyjnego na rzecz poszkodowanych została wypłacona przez pozwanego tytułem odszkodowania kwota 1.352,98 zł, to uzasadnione żądanie pozwu zamyka się w kwocie 2.834,09 zł (tj. 4.187,07 zł – 1.352,98 zł = 2.834,09 zł). Na marginesie należy nadmienić, iż do wartości odszkodowania powód mógłby doliczyć koszty sporządzonej na jego zlecenie prywatnej ekspertyzy, której wykonanie było w pełni uzasadnione albowiem powód nie mógł w inny sposób udokumentować pozwanemu zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń, a nadto koszt ten mieści się w ramach adekwatnego związku przyczynowego ze szkodą (tak też Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18.05.2004 r. III CZP 24/04, publ. OSNC 2004/7-8/117), niemniej przed Sądem powód nie żądał jej zwrotu ani nie udokumentował poniesionych z tego tytułu kosztów.

Reasumując, powodowi – jako nabywcy wierzytelności – należy się tytułem odszkodowania kwota 2.834,09 zł, którą to kwotę Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego w punkcie I sentencji wyroku. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Zatem po upływie tego terminu ubezpieczyciel pozostaje w zwłoce z wypłatą odszkodowania i od tego dnia powodowi należą się odsetki za opóźnienie. Otrzymanie zgłoszenia pozwany potwierdził pismem z dnia 3 listopada 2016 roku, a zatem należy przyjąć, iż najpóźniej w tym dniu znajdował się już w posiadaniu niezbędnych informacji dotyczących swojej odpowiedzialności i konieczności wypłaty odszkodowania. W tej sytuacji zadaniem powodowi należą się odsetki po upływie 30 dni od tej daty, tj. od dnia 3 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako nadmiernie wygórowane.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III sentencji wyroku na podstawie art. 100 k.p.c., nakładając je w całości na pozwanego, biorąc pod uwagę, iż powód wygrał proces w ok. 88,83%, a zatem uległ tylko w niewielkiej części swojego żądania. Na koszty procesu przedmiotowego postępowania składają się: opłata sądowa w kwocie 160,00 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 700,15 zł (zgodnie z postanowieniem z dnia 5 lipca 2017 roku – k. 56), wynagrodzenie pełnomocników stron oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictw. W toku postępowania powód uiścił opłatę sądową oraz zaliczkę na poczet kosztów opinii biegłego w kwocie 1.000,00 zł. Ponadto był zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym. Pozwany powinien zatem zwrócić powodowi kwotę 1.777,15 zł (160,00 zł + 917,00 zł + 700,15 zł), w tym kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 2015 roku w brzmieniu obowiązującym w dacie wytoczenia powództwa. Jednocześnie Sąd, w punkcie IV sentencji, nakazał zwrócić stronie powodowej kwotę 299,85 zł tytułem nadpłaconej zaliczki (tj. 1.000,00 zł – 700,15 zł = 299,85 zł).

SSR Elżbieta Winiarska