Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lipca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Kole III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

Protokolant: st. sekr. sąd. Alicja Kleczkowska

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2024 roku w Kole

na rozprawie

sprawy z wniosku A. A.

z udziałem P. R.

o pozbawienie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką M. R.

oraz z wniosku P. R.

przy udziale A. A.

o ustalenie kontaktów z małoletnią córką M. R.

p o s t a n a w i a :

I.  Oddalić wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej.

II.  Umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o ustalenie kontaktów.

III.  Ustalić, iż uczestnicy ponoszą koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

S ę d z i a :

Agnieszka Pietruszka

Sygnatura akt III Nsm 16/23

UZASADNIENIE

ograniczone co do pkt I postanowienia z dnia 09.07.2024 r.

Wnioskodawczyni – A. A. (2) wniosła o pozbawienie uczestnika P. R. władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką M. R.. W uzasadnieniu podniosła, iż do 30.10.2019 r. rodzice małoletniej wspólnie zamieszkiwali i sprawowali opiekę nad córką, przy czym uczestnik czynił to w ograniczonym zakresie, gdyż pracował w gospodarstwie swoich rodziców. Wnioskodawczyni zamieszkała u swoich rodziców. Od tej pory uczestnik wycofał się z życia córki, ograniczając się jedynie do sporadycznych odwiedzin. Bierność uczestnika w zakresie kontaktów z dzieckiem, a także utrudnianie wnioskodawczyni wykonywania władzy rodzicielskiej (uczestnik m.in. sprzeciwił się wyjazdowi córki na wakacje poza granice kraju) spowodowały, że wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu o uregulowanie władzy rodzicielskiej oraz ustalenie miejsca pobytu małoletniej. Postanowieniem z dnia 12.11.2020 r. Sąd Rejonowy w Koninie ustalił miejsce pobytu małoletniej M. każdorazowo w miejscu zamieszkania matki oraz powierzył wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córką, zastrzegając uczestnikowi prawo do współdecydowania w istotnych sprawach córki, związanych z jej wychowywaniem, wyborem szkoły, zawodu, leczenia oraz prawo do osobistych kontaktów z córką. Od czasu wydania tego orzeczenia uczestnik jeszcze bardziej ograniczył kontakty z córką. W wigilię 2020 r. miał z nią kontakt po raz ostatni, a jego uczestnictwo w życiu małoletniej sprowadza się do płacenia alimentów. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i od grudnia 2021 r. mieszka z rodziną w W.. M. z uwagi na fakt, że nie zna swego ojca, w roli tej postrzega męża wnioskodawczyni, zwraca się do niego „tata". Uczestnik nie wyciągnął żadnych wniosków ze sprawy o ograniczenie władzy rodzicielskiej i od ponad dwóch lat nie utrzymuje kontaktów z córką. Cały trud wychowania dziecka spoczywa na wnioskodawczyni, a także na jej mężu. Zdaniem wnioskodawczyni obecność ojca w życiu małoletniej jest potrzebna, jednak uczestnik w żaden sposób nie korzysta z tej możliwości. Brak zainteresowania dzieckiem spowodował zerwanie wszelkich więzi ojca z córką, a dalsze pozostawienie władzy rodzicielskiej uczestnikowi nie jest zgodne z dobrem dziecka. W ocenie A. A. uczestnik rażąco zaniedbuje obowiązki rodzicielskie co wyraża się brakiem zainteresowania dzieckiem, brakiem kontaktów, niedbaniem o rozwój psychiczny i fizyczny dziecka.

Uczestnik – P. R. wniósł o oddalenie wniosku podnosząc, iż podczas ostatniego kontakt z córką w grudniu 2020 r. otrzymał informację od obecnego męża wnioskodawczym, że zostanie pobity, jeśli ponownie przyjedzie w odwiedziny. Uczestnik wystąpił o uregulowanie kontaktów, celem odbudowania relacji z córką. P. R. zaprzeczył, że był zachęcany do kontaktów przez wnioskodawczynię i jej męża. Kiedy uczestnik kierował pytania jak małoletnia się czuje, otrzymywał jedynie zdawkowe odpowiedzi. Wnioskodawczyni nigdy nie zachęcała uczestnika do nawiązania kontaktu z córką, nie było również woli nawiązania relacji. Uczestnik ma świadomość, że nawiązanie kontaktu z córką będzie od niego wymagało dyscypliny i cierpliwości, bowiem małoletnia nie jest do niego przyzwyczajona. Uczestnik ma nadzieję, że z biegiem czasu, małoletnia nawiąże z nim kontakt, dlatego nie wyraża zgody na pozbawienie go władzy rodzicielskiej. Uczestnik płaci alimenty i to dobrowolnie. Nie można przyjąć, że porzucił małoletnią, albowiem brak relacji z dzieckiem, nie jest wyłącznie winą uczestnika.

Sąd ustalił co następuje :

Małoletnia M. R. (ur. (...)) jest dzieckiem P. R. i A. A.. Rodzice małoletniej rozstali się gdy M. miała pół roku. W czasie wspólnego zamieszkiwania to wnioskodawczyni w przeważającym zakresie zajmowała się opieką nad córką, natomiast uczestnik sporadycznie wstał do dziecka w nocy i karmił córkę. W sytuacji, gdy uczestnik sam zostawał z dzieckiem, wówczas dzwonił po pomoc do matki wnioskodawczyni. Po rozstaniu uczestnik utrzymywał kontakt z dzieckiem, ale wizyty nie były regularne, a nadto uprzedzał o nich w ostatniej chwili. Bywało też, że nie docierał na kontakt. Z upływem czasu P. R. przestał utrzymywać kontakt z M.. Do ostatni spotkania doszło w czerwcu 2020 r. P. R. dobrowolnie płacił alimenty na rzecz małoletniej.

Postanowieniem z dnia 12.11.2020 r. Sąd Rejonowy w Koninie ustalił miejsce pobytu małoletniej M. R. w miejscu zamieszkania matki A. A. (uprzednio P.) oraz powierzył jej wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią, zastrzegając P. R. prawo do współdecydowania w istotnych sprawach córki, związanych z jej wychowaniem, wyborem szkoły, zawodu, leczenia oraz prawo do osobistych kontaktów z córką. W trakcie postępowania uczestnik deklarował, że jest gotowy do kontaktów z córką.

W Wigilię 2020 r. ojciec małoletniej przywiózł dla córki prezent. W domu byli wówczas także rodzice wnioskodawczyni i jej mąż. Spotkanie miało spokojny przebieg i wstępnie ustalono następną wizytę, do której jednak nie doszło.

P. R. chciał się również zobaczyć z córką z okazji jej drugich urodzin, lecz wówczas M. była chora. Do spotkania miało dojść w następnym tygodniu, gdy dziecko poczuje się lepiej, ale tak się nie stało. P. R. nie zainteresował się także stanem zdrowia córki. W późniejszych miesiącach nie starał się o kontakt z dzieckiem.

W dniu 11.01.2023 r. A. A. (2) wystąpiła z wnioskiem o pozbawienie P. R. władzy rodzicielskiej nad M.. Odpis wniosku uczestnik odebrał w dniu 10.02.2023 r.

P. R. nawiązał kontakt z wnioskodawczynią przy okazji urodzin córki w kwietniu 2023 r. Doszło do spotkania M. z ojcem na sali zabaw. Małoletnia nie znając go, nie była zainteresowana kontaktem. Spotkanie ograniczyło się głownie do tego, że ojciec obserwował córkę. Uczestnik nie skorzystał z okazji aby, zapytać wnioskodawczynię o aktualną sytuację córki.

A. A. (2) starała się wyjaśnić córce jej sytuację rodzinną. W związku z tym udała się do psychologa dziecięcego i postępowała według jego wskazówek. Wnioskodawczyni przeprowadziła rozmowę z M. na temat tego, iż ma tatę biologicznego oraz tatę, który ją wychowuje.

W dniu 04.06.2023 r. doszło do kolejnego spotkania ojca z małoletnią. Ojciec miał dla M. prezenty. Spotkanie trwało godzinę. W jego trakcie uczestnik starał się zabawić córkę, która pozytywnie go przyjęła i mówiła do niego „tata”. Rodzice małoletniej nie ustalili kolejnego terminu spotkania.

Na rozprawie w dniu 06.06.2023 r. strony zawarły ugodę na czas trwania postępowania, na mocy której A. A. (2) oraz P. R. ustalili, iż jego kontakty z córką będą realizowane co drugą sobotę, początkowo od godziny 14.00 do 15.00 a od sierpnia od godziny 14.00 do 15.30, w neutralnym miejscu np. na sali lub placu zabaw, w obecności matki małoletniej, bez obecności osób trzecich. Kontakty uczestnika z córką odbywały się z reguły zgodnie z ugodą. W sytuacji, gdy spotkanie nie dochodzi do skutku z powodu choroby dziecka, uczestnik oczekiwał, iż wnioskodawczyni okaże mu zaświadczenie lekarskie. Gdy nie zostały zrealizowane spotkania w sobotę, kontakty były ustalane na inny termin. Rodzice małoletniej nie trzymali się również ściśle czasu trwania kontaktu. Gdy pogoda nie dopisywała, spotkania odbywały się na sali zabaw.

Rodzica małoletniej mają kontakt za pośrednictwem wiadomości sms. Między spotkaniami P. R. co jakiś czas pytał o samopoczucie córki i prosił o jej zdjęcia.

M. R. jest zdrowym dzieckiem. Dziewczynka była zapisana do przedszkola już w 2021 roku, ale nie zaaklimatyzowała się w placówce. Będzie chodzić do przedszkola od wrześniu br. Podczas zapisywania nie była wymagana zgoda ojca, ale P. R. wyrażał na to zgodę.

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z B. A., z którego mają córkę K.. Wyniki badań testowych w odniesieniu do prezentowanych przez A. A. postaw rodzicielskich rozumianych jako teoretyczna znajomość oddziaływań wobec dziecka w zakresie sprawowanej opieki i wychowania wskazują na to, że akceptuje dziecko, takim jakie ono jest. Stwarza przy tym klimat sprzyjający swobodnej wymianie uczuć i budowaniu emocjonalnej bliskości. Z pozostałych wyników można wnioskować, że potrafi uznać autonomię dziecka i prezentuje wobec niego stały, pozytywny stosunek emocjonalny. Matka jako rodzic pierwszoplanowy wywiązuje się właściwie z obowiązków opiekuńczo- wychowawczych. Potrafi zadbać o potrzeby M..

P. R. przekazuje systematycznie alimenty dla M.. Zamieszkuje z rodzicami i zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. W odniesieniu do prezentowanych postaw rodzicielskich rozumianych jako teoretyczna znajomość oddziaływań wobec dziecka w zakresie sprawowanej opieki i wychowania, wyniki badań testowych uzyskane przez ojca wskazują na to, że prezentuje postawę akceptującą dziecko i nie przenosi swojego wewnętrznego stanu emocjonalnego na stosunek wobec niego. Uczestnik może mieć jednak trudność w określaniu swoich wymagań wychowawczych, w uznawaniu autonomii dziecka i w okazywaniu mu we właściwy sposób troski. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków B. A. k.55v-56; A. J. k.56-56v; J. W. k.56v-57, E. P. k.57-58 oraz częściowo zeznań świadków M. S. k.58; M. K. k.58v-59; A. K. k.59-59v, a ponadto na podstawie dokumentów: odpisu zupełnego aktu urodzenia k.7; postanowienia Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 12.11.2020 r. k.8; informacji o wyniku badań psychologicznych z dnia 20.04.2023 r. k.39; sprawozdania z wywiadu kuratora z dnia 03.06.2023 r. k.40-41; pisma K. w K. z dnia 30.05.2023 r. k.42; wydruków wiadomości tekstowych k.62-71; historii zdrowia i choroby k.73-75; opinii Opiniodawczego Zespołu (...) w K. z dnia 21.12.2023 r. k.81-84 oraz k.97 ; dokumentów zgromadzonych w aktach III Nsm 100/23 Sądu Rejonowego w Kole i I. N. 567/20 Sądu Rejonowego w Koninie, a także na podstawie zeznań wnioskodawczyni k.100v-101 w zw. i częściowo zeznań uczestnika k.101-101v

Za polegające na prawdzie Sąd uznał zeznania świadków: B. A., A. J., J. W., E. P., albowiem były logiczne, rzeczowe a nadto wzajemnie się potwierdzały. Na przyznanie im waloru wiarygodności zasługiwały również zeznania wnioskodawczyni A. A., gdyż były szczere, logiczne i rzeczowe.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków M. S., M. K., A. K., dotyczącym tego, iż wnioskodawczyni utrudniała kontakty uczestnika z córką, albowiem stoi to w sprzeczności nawet z relacjami samego uczestnika. Ponadto ewentualne utrudnienia kontaktów dotyczyły przede wszystkim okresu sprzed sprawy o ograniczenie władzy rodzicielskiej.

Nie wniosły do sprawy nic istotnego zeznania świadka P. K., albowiem trudno w oparciu o niezobowiązująca rozmowę nieznających się osób twierdzić, iż B. A. realnie groził uczestnikowi, tym bardziej , iż nigdy do żadnych aktów agresji między nim a uczestnikiem nie doszło.

Sąd nie dał wiary zeznaniom P. R., iż mąż wnioskodawczyni kierował pod jego adresem groźby, albowiem okoliczność ta nie znajduje potwierdzenia w zebranym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym, w szczególności w zeznaniach świadków, którzy byli obecni podczas jego spotkania z dzieckiem w Wigilię 2020 roku.

Sąd zważył co następuje :

A. A. (2) wnosiła o pozbawienie P. R. władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką M..

Bezspornym jest, że Sąd Rejonowy w Koninie postanowienia z dnia 12.11.2020 r. powierzył A. A. wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką M., zastrzegając P. R. prawo do współdecydowania w istotnych sprawach córki, określonych w postanowieniu.

Zdaniem Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, brak było podstaw do zastosowania najdalej idącej ingerencji we władzę rodzicielską uczestnika nad małoletnią córką poprzez pozbawienia go tej władzy.

Jak wynika z art. 111 § 1 kro, jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Podkreślenia wymaga fakt, iż pozbawienie władzy rodzicielskiej nie ma na celu represjonowania niepoprawnego rodzica, ale podyktowane jest koniecznością zapewnienia ochrony interesu dziecka.

W odniesieniu do uczestnika nie mamy do czynienia z sytuacją, aby sprawowanie władzy rodzicielskiej napotykało trwałą przeszkodę. Uczestnik nie nadużywa również władzy rodzicielskiej, skoro w okresie od grudnia 2020 roku nie utrzymywał z córką kontaktów. Na gruncie przedmiotowej sprawy uzasadnionym jest natomiast stwierdzenie, iż ze strony ojca małoletniej dochodziło do zaniedbywania przez obowiązków rodzicielskich. Zaniedbywanie władzy rodzicielskiej może przybierać różne postacie, wynikające np. z braku kontaktów, czy też polegające na uchylaniu się od świadczeń alimentacyjnych. Pojęcie zaniedbań należy rozumieć zatem szeroko i obejmuje każde zawinione zaniedbanie właściwego sposobu postępowania, które sprawia – choćby pośrednio – że dobro dziecka jest zagrożone i które świadczy o tym, iż rodzicowi brak dostatecznych kwalifikacji do wykonywania władzy rodzicielskiej.

Jak zaznaczono powyżej, P. R. od grudnia 2020 r. nie miał kontaktów z córką, a przez to nie był obecny w jej życiu i sytuacja taka utrzymywała się do kwietnia 2023 r. a punktem zwrotnym, zdaniem Sądu, było doręczenie uczestnikowi odpisu wniosku o pozbawienie władzy rodzicielskiej.

Aby rodzic mógł zostać pozbawiony władzy rodzicielskiej niezbędne jest ustalenie, że zaniedbywanie przez niego obowiązków rodzicielskich ma charakter rażący. Oczywistym jest, że postawa prezentowana przez P. R. we wspomnianym wyżej okresie nie znajduje żadnego usprawiedliwienia, a sam uczestnik przyznał, iż jego zachowanie było nieodpowiedzialne. Niemniej jednak, mimo krytycznej oceny uczestnika, zdaniem Sądu, nie można tracić z pola widzenia, że P. R. w toku postępowania zrewidował swoje zachowanie. Oczywistym jest, że do podjęcia próby odbudowania relacji z córką, gdy w kwietniu zainicjował z nią kontakt, zmobilizowała uczestnika niniejsza sprawa,. Następnie od czerwca 2023 r. tj od zawarcia przez rodziców małoletniej ugody na czas trwania postępowania, uczestnik realizuje te kontakty systematycznie i dzięki przychylnej postawie wnioskodawczyni zdołała nawiązać z M. satysfakcjonującą relację. Mimo długotrwałej nieobecności w życiu córki, małoletnia szybko zaczęła identyfikować uczestnika jako swojego ojca i zwraca się do niego słowem „tata”. Jak zaznaczyli specjaliści z (...) w K. w wydanej w niniejszej sprawie opinii, ojciec w bezpośredniej relacji z dzieckiem jest dla córki atrakcyjnym rodzicem, umiejętnie podąża za aktywnością zabawową M., co pozwala pozytywnie rokować na zbudowanie bliskiej relacji z córką w przyszłości, przy założeniu jego konsekwentnego udziału w życiu M.. W związku z powyższym, systematycznie realizowane kontakty dziecka z ojcem pozwolą na zbudowanie więzi M. z tatą, która dotychczas nie zaistniała z powodu zaniedbań ze strony P. R..

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, pozbawienie uczestnika władzy rodzicielskiej nad córką jest aktualnie nieuzasadnione. Nadto nie można pominąć, iż P. R. wykazuje zainteresowanie osobą i stanem zdrowia córki, regularnie łoży alimenty na jej rzecz oraz nie czyni przeszkód w podejmowaniu decyzji z zakresu władzy rodzicielskiej, co miało miejsce chociażby w przypadku jej zapisania do przedszkola. Zarazem nie ma podstaw do stwierdzenia, że obecne działania uczestnika mające na celu nawiązanie relacji z dzieckiem, są podejmowane wyłącznie na użytek niniejszego postępowania. Współpraca rodzicielska A. A. i P. R. w obecnym kształcie, zdaniem Sądu, jest możliwa do kontynuowania zważywszy, że rodzice małoletniej utrzymują kontakt sms – owy. Postawa prezentowana przez uczestnika w toku całego postępowania, jak również podjęte przez niego realne działania sprawiły, że zasłużył na obdarzenie go kredytem zaufania i potraktowanie jego deklaracji jako rzeczywistej a nie tylko pozornej woli funkcjonowania w przestrzeni życiowej córki.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie cytowanego przepisu, orzeczono jak w pkt I postanowienia.

Sędzia Agnieszka Pietruszka