Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

POSTANOWIENIE

Koło, dnia 15 listopada 2023 roku

Sąd Rejonowy w Kole III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Skiera-Bilska

Protokolant: sekr. sąd. Patrycja Tomasik

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2023 roku w Kole

na rozprawie

sprawy z wniosku K. M.

przy udziale A. B.

o pozbawienie władzy rodzicielskiej i zakazanie kontaktów z małoletnim synem F. M.

postanawia:

1.  pozbawić A. B. władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem F. M., ur. (...) w K.;

2.  zakazać uczestniczce A. B. osobistych kontaktów z małoletnim synem F. M.;

3.  oddalić wniosek w pozostałym zakresie;

4.  przyznać od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. A. (1) kwotę 480,00 zł (w tym podatek VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uczestniczce z urzędu;

5.  ustalić, że wnioskodawca ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

Sędzia Agnieszka Skiera-Bilska

UZASADNIENIE

ograniczone co do punktów 1 i 2

postanowienia z dnia 15 listopada 2023 r.

We wniosku z dnia 1 lutego 2023 r. (data wpływu do Sądu – 6 lutego 2023 r.) wnioskodawca K. M. wniósł o pozbawienie uczestniczki postępowania A. B. władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem stron F. M.. Równocześnie K. M. wniósł o zakazanie uczestniczce postępowania utrzymywania kontaktów z małoletnim F. w jakiejkolwiek formie.

Uczestniczka postępowania A. B. w odpowiedzi na wniosek z dnia 3 lipca 2023 r. (data wpływu do Sądu – 6 lipca 2023 r.) wskazała, że nie zgadza się z tym co jest zawarte w całym wniosku, ponieważ w jej ocenie K. M. nie mówi całej prawdy. Nadto, A. B. podała, że nie zgadza się na pozbawienie jej władzy rodzicielskiej.

Na terminie rozprawy w dniu 15 listopada 2023 r. pełnomocnik wnioskodawcy wnosił jak we wniosku. Natomiast pełnomocnik uczestniczki postępowania z urzędu wnosił o jego oddalenie.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni F. M. urodzony w dniu (...) jest dzieckiem K. M. i A. B., pochodzącym z ich związku nieformalnego. Rodzice małoletniego rozstali się w 2016 r., albowiem jak twierdził K. M. uczestniczka postępowania zdradzała go, balowała, zażywała narkotyki, zachowywała się nieodpowiedzialnie. Miała też miejsce sytuacja, że bez jego wiedzy i zgody matka zabrała dziecko z domu, lecz je od niej odebrał. A. B. odchodząc od K. M. chciała zabrać ze sobą małoletniego F., jednak jego ojciec się na to nie zgodził, gdyż uważał, że zagrażałoby to dobru dziecka. Z przekazu K. M. wynikało bowiem, że w przeszłości podejmowała próby samobójcze, a ponadto była w związku z mężczyzną o niezbyt dobrej reputacji. W związku z tym ojciec małoletniego od 2016 r. samotnie go wychowywał, zamieszkując w L., gm. K..

Na mocy ugody zawartej przez rodziców małoletniego w dniu 15 lutego 2017 r. przed Sądem Rejonowym w Kutnie w sprawie I. N. 15/17 K. M. i A. B. zgodnie ustalili, że miejscem zamieszkania ich małoletniego syna F. M. będzie każdorazowe miejsce zamieszkania jego ojca K. M.. Jednocześnie K. M. i A. B. zgodnie ustalili, że A. B. będzie kontaktowała się ze swoim synem F. w ten sposób, że będzie zabierała syna do swojego miejsca zamieszkania w co drugi weekend miesiąca od godziny 16.00 w piątek do godziny 17.00 w niedzielę poczynając od 17 lutego 2017 r. Ponadto, A. B. zobowiązała się odbierać małoletniego F. z miejsca zamieszkania ojca, a po zakończonym spotkaniu odwozić syna do jego miejsca zamieszkania. Dodatkowo A. B. zobowiązała się do odbywania kontaktów z synem F. pod nieobecność D. W..

Z kolei na mocy ugody zawartej przez rodziców małoletniego w dniu 24 stycznia 2018 r. przed Sądem Rejonowym w Kutnie w sprawie III RC 321/17 A. B. zobowiązała się łożyć tytułem alimentów na rzecz syna F. M. po 400 zł miesięcznie za okres od 15 grudnia 2017 r. do 28 lutego 2018 r., a poczynając od 1 marca 2018 r. po 450 zł miesięcznie. Zarazem A. B. zobowiązała się przekazać do rąk ojca dziecka K. M. nieuiszczone alimenty na rzecz małoletniego syna F. M. za grudzień 2017 r. i styczeń 2018 r. w łącznej kwocie 600 zł najpóźniej do dnia 31 stycznia 2018 r. Natomiast K. M. wyraził zgodę na warunki ww. ugody.

Przed Sądem Rejonowym w Kutnie toczyło się postępowanie w sprawie I. N. 485/18 z wniosku A. B. z udziałem K. M. pierwotnie o zmianę miejsca pobytu małoletniego F. M.. W trakcie tego postępowania Sąd Rejonowy w Kutnie postanowieniem z dnia 13 grudnia 2018 r. oddalił wniosek A. B. o udzielenie zabezpieczenia poprzez ustalenie, że miejscem zamieszkania dziecka w toku postępowania będzie miejsce zamieszkania matki. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Rejonowy w Kutnie wskazał, iż jak wynika z treści wniosku małoletni F. M. faktycznie zamieszkuje z ojcem w L. gmina K.. Natomiast wniosek A. B. jest motywowany tym, że dowiedziała się, iż ojciec małoletniego zamierza przeprowadzić się razem z nim do C., gdzie będzie zamieszkiwać z inną kobietą. W takich okolicznościach sprawy, Sąd Rejonowy w Kutnie uznał, iż wniosek A. B. o udzielenie zabezpieczenia nie podlega uwzględnieniu. Sąd ten zaznaczył, że nie przesądzając zasadności samego żądania wnioskodawcy w zakresie zmiany miejsca pobytu dziecka, co zostanie rozstrzygnięte po przeprowadzeniu rozprawy, godzi się podkreślić, że na chwilę obecną kwestia ta została uregulowana w ugodzie sądowej, w której ustalono m.in., że miejscem zamieszkania dziecka ma być każdoczesne zamieszkanie jego ojca. W ocenie Sądu Rejonowego w Kutnie A. B. nie wykazała w stopniu dostatecznym, że w związku z miejscem pobytu małoletniego u ojca wykonywanie przez K. M. władzy rodzicielskiej i podejmowane przez niego w tym zakresie działania i zaniechania są tego rodzaju, by istotnie zagrażały dobru F. M., a tylko w takim wypadku możliwa byłaby, choćby tymczasowa, modyfikacja rozstrzygnięcia zawartego w ugodzie sądowej. W uznaniu tego Sądu, ewentualna zmiana miejsca zamieszkania (przeniesienie z K. do C.) 4 - letniego chłopca z natury rzeczy wiązałoby się zapewne ze stresem oraz trudnościami wynikającymi z koniecznością adaptacji w nowym środowisku, jednakże nie w takim stopniu, by można mówić o zagrożeniu jego dobra, a więc jego zdrowia, rozwoju fizycznego i duchowego oraz zabezpieczenia potrzeb materialnych. Nadto, Sąd Rejonowy w Kutnie podał, że problem wykonywania władzy rodzicielskiej przez matkę i jej kontaktów z dzieckiem w wypadku takiej przeprowadzki syna niewątpliwie stanowiłby problem logistyczny, jednakże dla A. B., nie zaś jej syna. Natomiast innych okoliczności wskazujących na zagrożenie dobra małoletniego we wniosku nie wskazano.

W dniu 21 grudnia 2018 r. K. M. wraz z synem F. wyprowadził się do C., gdzie wspólnie z jego partnerką zamieszkali w wynajętym mieszkaniu, zaś małoletni został zapisany do przedszkola.

Podczas gdy w 2018 r./2019 r. K. M. przez około rok czasu mieszkał z synem w C. matka małoletniego ani razu go nie odwiedziła, choć znała jego adres zamieszkania. A. B. próbowała kontaktować się wprawdzie telefonicznie z dzieckiem, lecz robiła to rzadko, tj. raz lub dwa razy w miesiącu. Małoletni F. jednak oddawał telefon ojcu i nie chciał z nią rozmawiać. Uczestniczka postępowania nie pytała wówczas o syna, nie składała mu życzeń ani nie przysyłała prezentów.

Następnie K. M. ponownie zamieszkiwał z synem w L., gmina K.. Wówczas małoletni F. uczęszczał do Przedszkola w B., gdzie realizował program klasy zerowej. A. B. nie uiszczała regularnie alimentów na rzecz syna. Matka nie brała udziału w życiu chłopca, nie interesowała się jego sprawami szkolnymi i zdrowotnymi, ograniczała się wyłącznie do wiadomości sms – owych z zapytaniem o F..

W dniu 26 października 2019 r. A. B. urodziła córkę K. W., pochodzącą z jej związku nieformalnego z D. W.. Matka małoletniego wraz z partnerem i córką mieszkali w wynajmowanym lokalu w bloku o powierzchni około 38 m ², składającym się z dwóch pokoi, przedpokoju, kuchni, łazienki i WC. A. B. deklarowała, że gdyby ustalono miejsce pobytu syna przy niej, małoletni zajmowałby jeden z dwóch pokoi. A. B. ze związku z B. J. posiada córkę Z. J., której miejsce pobytu zostało ustalone w każdorazowym miejscu zamieszkania jej ojca. Uczestniczka postępowania posiadała ograniczoną władzę rodzicielską nad córką do prawa współdecydowania w istotnych sprawach dziecka dotyczących nauki i zdrowia. A. B. była zobowiązana do alimentacji względem córki w kwocie 300 zł miesięcznie.

W toku postępowania w sprawie I. N. 485/18 Sąd Rejonowy w Kutnie dopuścił dowód z opinii Opiniodawczego Zespołu (...) w S. na okoliczność kompetencji wychowawczych obojga rodziców nad małoletnim F. M. i ewentualnej konieczności ingerencji sądu w ich władzę rodzicielską, a ponadto na okoliczność zasadności zmiany miejsca pobytu dziecka w ten sposób, że małoletni mógłby zamieszkać u matki A. B..

Opiniujący z II Opiniodawczego Zespołu (...) w S. w wydanej w powyższej sprawie opinii wskazali, iż A. B. nie wykazywała dostatecznej dbałości o podtrzymywanie kontaktów z synem. W sytuacji napotykania utrudnień, łatwo wycofywała się z podejmowania działań mających na celu bardziej aktywny udział w życiu dziecka, czy pozyskanie informacji na temat jego funkcjonowania np. z przedszkola. Poza tym, A. B. nie uczestnicząc na co dzień w procesie opiekuńczo-wychowawczym dziecka, posiadała niepełną wiedzę na temat jego funkcjonowania, co osłabiało jej predyspozycje i kompetencje opiekuńczo-wychowawcze. Natomiast K. M. nie wykazywał dostatecznej dbałości w zakresie kontaktów F. z matką, dążył do marginalizacji jej udziału w życiu dziecka. Ojciec prawidłowo rozumiał potrzeby syna, poza potrzebą kontaktu dziecka z matką. K. M. uważał, że F. nie jest związany uczuciowo z matką, bo „nie pyta o nią i nie tęskni”, co w świetle przeprowadzonych badań wskazywało na osłabiony wgląd ojca w potrzeby i przeżycia syna. K. M. nie wyrażał zgody na kontakty syna z matką z udziałem jej partnera, ponieważ, jak podawał, ma on sądownie orzeczony zakaz styczności z F.. Ojciec przypisywał wyłącznie sobie prawo do podejmowania decyzji w sprawach syna. Nie widział potrzeby skorzystania z pomocy specjalistycznej w celu poprawy współpracy z matką małoletniego. Z kolei małoletni F. M. w ocenie zespołu opiniującego był zorientowany w swojej sytuacji rodzinnej. Wiedział, że kiedyś rodzice mieszkali razem. Ich oddzielne zamieszkanie postrzegał jako konsekwencję występujących między nimi kłótni. W początkowej fazie rozmów na tematy rodzinne, małoletni był skoncentrowany na przedstawienie pozytywnego wizerunku ojca, który w percepcji dziecka „jest kochany”, zabiera do (...) (McDonald’s) i niechętnej postawy do matki, która „nie chce się ze mną bawić i kupować”. N. mówił, że chce mieszkać z tatą. Pamiętał, że jeździł do matki, ale już „mi się odechciało”, co uzasadniał obawą przed rozłąką z ojcem. Małoletni werbalizował lęk przed „zabraniem” go przez matkę (o czym wie od ojca) i utratą kontaktów z ojcem. Zarazem specjaliści podali, że F. ujawniał tęsknotę za matką i spotkaniami z nią. Przytaczał pozytywne doświadczenia związane ze spotkaniami z matką (czytała bajki, cieszyła się z jego obecności). Małoletni podał, że „ja cieszę się jak jadę do mamy, ale tata nie cieszy się i jest niezadowolony”. F. chciałby jeździć do matki „ale tata nie pozwala, bo boi się, że mama zabierze mnie”. Małoletni pamiętał, że kiedyś przebywając u matki chciał wracać do ojca, co tłumaczył tym, że „tata obiecał, że zabierze do McDonald’s (M.)”. Małoletni był związany uczuciowo z rodzicami. Oboje rodzice byli źródłem i obiektem pozytywnych uczuć dziecka. F. miał świadomość zakłóconych relacji między rodzicami, wiedział, że „kłócą się o mnie”. Oddzielne zamieszkanie rodziców i występujące między nimi nieporozumienia były dla małoletniego źródłem napięć i przykrych przeżyć psychicznych. F. ujawniał naturalną potrzebę funkcjonowania w pełnej rodzinie, chciałby mieszkać „tylko z tatą i mamą”.

Niezależnie od powyższego, specjaliści z II Opiniodawczego Zespołu (...) w S. wskazali również, że predyspozycje i kompetencje opiekuńczo-wychowawcze obojga rodziców są obniżone z uwagi na brak prawidłowej komunikacji i współpracy w sprawach dotyczących syna. W przypadku ojca - także z uwagi na osłabiony wgląd w potrzeby dziecka, zwłaszcza w zakresie kontaktów z matką, indukowanie synowi lęku przed matką, a matki - w związku z jej małą aktywnością w zakresie podtrzymywania systematycznych kontaktów z synem. Matka nie uczestnicząc na co dzień w zaspakajaniu potrzeb dziecka, ma ograniczoną wiedzę na temat jego funkcjonowania. Małoletni F. wzrastał w mało stabilnych warunkach wychowawczych z uwagi na zmianę miejsca zamieszkania i osób uczestniczących w jego wychowaniu (oboje rodzice, ojciec z partnerką, ojciec z rodziną generacyjną). Małoletni był związany z obojgiem rodziców, przy postrzeganiu ojca, (który w sposób ciągły uczestniczy w wychowaniu syna), jako osoby pierwszoplanowej w zaspakajaniu jego bieżących potrzeb. Zdaniem zespołu opiniującego nie była wówczas wskazana zmiana miejsca zamieszkania dziecka, tym bardziej, że partner matki, miał zakaz spotkań z małoletnim. Uwzględniając więź dziecka z matką i ujawnianą potrzebę spotkań z nią wskazane jest zapewnienie małoletniemu częstych i systematycznych kontaktów z nią, także z noclegami (po uprzednim sprawdzeniu przez kuratora warunków do kontaktów w miejscu zamieszkania matki i wyjaśnieniu kwestii zakazu spotkań konkubenta matki z F.). W uznaniu specjalistów korzystne byłoby skorzystanie przez rodziców z pomocy specjalistycznej (np. zajęć edukacyjnych, warsztatów doskonalenia umiejętności rodzicielskich, terapii), co mogłoby pozwolić stronom na lepsze zrozumienie potrzeb i przeżyć syna znajdującego się w trudnej sytuacji oddzielnego zamieszkania rodziców oraz ułatwić współpracę w jego sprawach. Nadto, uwzględniając występujące między rodzicami trudności w poprawnej komunikacji i współpracy, a także obniżone kompetencje rodzicielskie można byłoby rozważyć okresową pomoc kuratora sądowego, którego zadaniem byłoby monitorowanie sytuacji małoletniego i jego kontaktów z matką, a także motywowanie rodziców do skorzystania z ww. pomocy specjalistycznej.

Na terminie rozprawy w dniu 8 stycznia 2020 r. przed Sądem Rejonowym w Kutnie w sprawie I. N. 485/18 A. B. zmodyfikowała wniosek w ten sposób, że wniosła o zmianę jej kontaktów z małoletnim synem, a nie o ustalenia miejsca pobytu dziecka. Nadto, postanowieniem wydanym na tym terminie Sąd zdecydował objąć postępowanie co do zmiany kontaktów z małoletnim z urzędu i wszcząć z urzędu postępowanie w przedmiocie władzy rodzicielskiej A. B. i K. M. nad małoletnim F. M. oraz o wydanie zarządzeń opiekuńczych w trybie art. 109 k.r.o.

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2020 r. Sąd Rejonowy w Kutnie w sprawie I. N. 485/18 ustalił, że na czas trwania postępowania A. B. będzie się kontaktowała z synem F. M. poza miejscem zamieszkania ojca dziecka K. M. i bez jego udziału w co drugą sobotę miesiąca od godziny 14.00 do godziny 17.00, poczynając od 11 stycznia 2020 r. – z tym, że kontakty te będą się odbywały w obecności kuratora sądowego. Nadto, w postanowieniu tym Sąd zobowiązał K. M. do zawiezienia syna F. M. w dniach i godzinach kontaktów ustalonych w punkcie pierwszym postanowienia do miejsca zamieszkania A. B. i do wydania matce dziecka przed wejściem do mieszkania w obecności kuratora sądowego. Ponadto, Sąd Rejonowy w Kutnie ww. postanowieniem zobowiązał A. B. po zakończonym kontakcie do odwiezienia syna F. do miejsca zamieszkania K. M.. Dodatkowo, Sąd ten zobowiązał K. M. i A. B. do telefonicznego informowania siebie wzajemnie oraz kuratora na dwa dni przed mającym odbyć się kontaktem o zaistnieniu przyczyn uniemożliwiających realizację kontaktu w terminach ustalonych w punkcie pierwszym postanowienia.

Do pierwszego kontaktu A. B. z synem doszło zgodnie z ww. postanowieniem w dniu 11 stycznia 2020 r. Podczas spotkania małoletni F. M. był wesoły, zadowolony, bawił się z matką, która była ciągle zainteresowana jego osobą i tym, żeby się swobodnie czuł. Pomimo prób A. B. i jej partnera małoletni był nieco skrępowany obecnością D. W., ale stopniowo przyzwyczajał się do jego obecności. (...) matki był w stosunku do małoletniego życzliwy i wyrozumiały, praktycznie ciągle zajęty swoją córką K.. Matka przygotowała dla syna tort urodzinowy, a prezent obiecała na następne spotkanie. Kontakt przebiegł w sposób spokojny, bez zakłóceń. A. B. odwiozła syna do ojca.

Następny kontakt A. B. z synem odbył się w dniu 25 stycznia 2020 r.

W czasie tego spotkania F. również był wesoły i zadowolony. Małoletni bawił się z matką i swoją starszą przyrodnią siostrą Z., które były ciągle zainteresowana jego osobą. F. był także bardzo zaangażowany w zajmowanie się swoją młodszą przyrodnią siostrą K.. Małoletni nadal był skrępowany obecnością aktualnego partnera matki - D. W., lecz już mniej niż w czasie poprzedniego kontaktu. (...) matki starał się nie rozpraszać chłopca. Matka przygotowała dla dzieci obiad, wyszła z nimi na spacer, kupiła im napój, a wcześniej draże i batony. Spotkanie przebiegło w sposób spokojny. Małoletni został odwieziony przez matkę do ojca.

Spotkanie A. B. z małoletnim przypadające na dzień 8 lutego 2020 r.

nie doszło do skutku. Matka poinformowała wcześniej kuratora oraz K. M., iż jej najmłodsze dziecko jest chore i nie może gościć w domu swojego syna, aby również się nie rozchorował. A. B. podała, iż prognozy pogody i temperatura na zewnątrz nie sprzyjają również realizowaniu spotkania na zewnątrz, nie chciałaby również pozostawiać najmłodszej córki pod wyłączną opieką ojca przez cały okres trwania jej kontaktu z synem. W zaistniałych okolicznościach wymieniona zaproponowała zamianę terminu kontaktu na kolejną sobotę. Ojciec małoletniego odmówił, tłumacząc ten fakt wyjazdem rodzinnym, ale podał, że poinformuje jeszcze A. B. czy spotkanie nie mogłoby się odbyć w niedzielę 16 lutego 2020 r. W dniu 15 lutego 2020 r. A. B. poinformowała kuratora poprzez wiadomość sms - ową, że nie udało się przełożyć kontaktu z małoletnim na dzień 16 lutego 2020 r. Spotkanie zostało odwołane przez ojca małoletniego.

Kontakt matki z synem F. został zrealizowany w dniu 22 lutego 2020 r. Małoletni w jego trakcie był pogodny i zadowolony. F. bawił się z matką. Poza tym, małoletni interesował się bardzo również młodszą przyrodnią siostrą K.. Tym razem w mieszkaniu nie był obecny aktualny partner matki małoletniego - D. W.. Przebieg kontaktu był spokojny i towarzyszyła mu sympatyczna atmosfera. A. B. odwiozła syna do ojca.

W sprawie I. N. 485/18 przed Sądem Rejonowym w Kutnie rodzice małoletniego w dniu 28 lutego 2020 r. zawarli ugodą, na mocy której A. B. i K. M. zgodnie ustalili, że kontakty A. B. z synem F. M. będą odbywać się poza miejscem zamieszkania ojca dziecka i bez jego udziału w co drugą sobotę miesiąca od godziny 12:00 do godziny 18:00, poczynając od 29 lutego 2020 r. do 30 czerwca 2020 r., a od 1 lipca 2020 r. w co drugi weekend miesiąca od soboty od godziny 14:00 do niedzieli do godziny 18:00, w wakacje - w pierwszy tydzień sierpnia w 2020 r. od poniedziałku od godziny 9:00 do niedzieli do godziny 16:00, a poczynając od 2021 r. - w pierwszy tydzień lipca i w pierwszy tydzień sierpnia od poniedziałku od godziny 9:00 do niedzieli do godziny 17:00, i w okresie ferii zimowych poczynając od 2021 r. - w pierwszy tydzień ferii od poniedziałku od godziny 9:00 do niedzieli do godziny 17:00, i w Święta Bożego Narodzenia w II Dzień Ś. od godziny 10:00 do godziny 18:00, zaś w Ś. Wielkanocne w I Dzień Ś. od godziny 10:00 do godziny 18:00, a także w dniu 19 kwietnia 2020 r. od godziny 9:00 do godziny 16:00. Poza tym, A. B. zobowiązała się odbierać syna w ustalonych terminach i o określonych godzinach z miejsca zamieszkania ojca dziecka, a K. M. zobowiązał się odbierać małoletniego po zakończonych spotkaniach z miejsca zamieszkania matki dziecka. Ponadto, rodzice małoletniego F. zobowiązali się do wzajemnego informowania na dwa dni przed terminem spotkania o zaistnieniu przyczyn uniemożliwiających realizację kontaktu i ustalenia terminu zastępczego w celu zrealizowania kontaktu, który się nie odbył oraz do informowania się wzajemnie o zmianie miejsca zamieszkania oraz zmianie numeru telefonu. Dodatkowo, K. M. zobowiązał się do wydawania dziecka matce w terminach ustalonych w punkcie pierwszym ugody i do powstrzymania się od wszelkich czynności utrudniających realizację tych kontaktów. Z kolei A. B. zobowiązała się do punktualnego odbierania syna i wydawania ojcu dziecka po zakończonym kontakcie. Rodzice małoletniego zgodnie oświadczyli, że niniejsza ugoda zastępuje ustalenia dotyczące kontaktów A. B. z synem F. M. zawarte w ugodzie sporządzonej przed Sądem Rejonowym w Kutnie dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie I. N. 15/17.

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2020 r. Sąd Rejonowy w Kutnie w sprawie I. N. 485/18 umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku A. B. o ustalenie miejsca pobytu małoletniego oraz w przedmiocie postępowania o zmianę kontaktów A. B. z małoletnim. Ponadto, Sąd stwierdził brak podstaw do ingerencji we władzę rodzicielską A. B. i K. M. nad małoletnim F. M. oraz do wydania zarządzeń w trybie art. 109 k.r.o. i postępowanie w tym zakresie umorzył. Zarazem Sąd uchylił postanowienie z dnia 8 stycznia 2020 r.

Po zawarciu ww. ugody A. B. początkowo realizowała kontakty z synem, z tym że czasami informowała, że coś jej wypadło i nie może go zabrać. Po zmianie przez uczestniczkę postępowania miejsca zamieszkania kurator miał skontrolować jej warunki i kontakt się urwał.

Ostatnie spotkanie uczestniczki postępowania z synem miało miejsce w lipcu 2020 r., kiedy to matka zabrała syna do siebie na kilka godzin i od tej pory nie zabiegała o kontakt z nim w jakiejkolwiek formie.

W 2021 r. po tym jak D. M. (wówczas partnerka wnioskodawcy) wstawiła relację na swoim koncie na portalu F., na której była z małoletnim F., uczestniczka postępowania zamieszczała obraźliwe komentarze. Poza tym, uczestniczka nie dopytywała się wnioskodawcy o możliwości kontaktu z dzieckiem.

Wnioskodawca od połowy 2020 r. pozostawał w związku uczuciowym z D. M.. W październiku 2021 r. K. M. wraz z synem zamieszkał wspólnie z D. M.. Natomiast w dniu 22 września 2022 r. zawarli związek małżeński, zaś w lutym br. urodził im się syn.

K. M. wraz z małżonką zajmują pokój na parterze, a małoletni F. dysponuje pokojem na piętrze domu należącego do ojca D. M.. W domu tym zamieszkują wspólnie rodzice małżonki K. M., jej babka oraz brat razem z małżonką i synem. F. M. posiada zapewnione w tym domu odpowiednie warunki do nauki i wypoczynku.

K. M. jeszcze w listopadzie 2021 r. napisał uczestniczce pod jakim adresem zamieszkuje.

Małoletni ukończył klasę pierwszą w Szkole Podstawowej w B. (okolice K.). Natomiast od września 2022 r. uczęszczał do klasy drugiej w Szkole Podstawowej w K.. F. swobodnie nawiązywał i utrzymywał kontakty w grupie społecznej. Był samodzielny i zaradny. Nie zawsze potrafił skupić się na zajęciach. Bywał nadpobudliwy, a ponadto nieuważny i rozkojarzony w czasie zajęć. Zdarzało się, że małoletni stosował wulgaryzmy w stosunku do kolegów. Często był niezdyscyplinowany i przeszkadzał innym w pracy. F. nie dotrzymywał warunków zawartych umów. W miarę możliwości starał się wywiązywać ze swoich obowiązków szkolnych, choć nie zawsze pracował systematycznie.

W związku z nieodpowiednim zachowaniem małoletniego F., który jak opisywał jego ojciec wraz z małżonką D. M., stwarzał problemy wychowawcze zarówno w domu, jak i w szkole, miał trudności z nauką, uważnością, zaś w kontakcie z innymi dziećmi przejawiał zachowania agresywne, psycholog u którego małoletni od grudnia 2022 r. uczestniczy w terapii psychologicznej, przeprowadził wywiad prowadzący w kierunku (...) według kryteriów diagnostycznych (...)5, który wykazał, że zachowanie F. w dużym stopniu potwierdza większość ww. kryteriów. U małoletniego zastosowano trening w zakresie procesów poznawczych ukierunkowany na poprawę funkcji uwagi. Z ojcem F. i jego małżonką psycholog przeprowadził rozmowę ukierunkowaną na modyfikację sposobu jego wychowania. W ocenie psychologa aktualny stan małoletniego w czasie wizyt oraz poza gabinetem zdecydowanie się poprawia, lecz w dalszym ciągu F. będzie potrzebował wsparcia w powyższym zakresie.

Od momentu, gdy małoletni uczęszcza na spotkania z psychologiem w jego zachowaniu na terenie szkoły widoczna była poprawa. F. był bardziej skupiony na zajęciach, starał się wykonywać polecenia nauczyciela, jak i też systematycznie odrabiać prace domowe. Małoletni coraz częściej potrafił skupić uwagę na wykonywanym ćwiczeniu, starał się być aktywnym w zajęciach. F. wypowiadał się, odpowiadając na pytania krótkimi, prostymi zdaniami. Pisał dość starannie, popełniał błędy przy przepisywaniu, w pisaniu z pamięci i ze słuchu. Małoletni poprawnie pisał proste wyrazy bez trudności ortograficznych. Czytał poprawnie krótkie zdania, rozumiał ich treść. F. poprawnie dodawał i odejmował w zakresie 30. Chętnie uczestniczył w zajęciach sportowych: grach i zabawach ruchowych. Małoletni bardzo lubi grać w piłkę nożną. F. systematycznie uczęszczał do szkoły. Wszystkie nieobecności były na bieżąco usprawiedliwiane. Chłopiec był zadbany, posiadał wszystkie potrzebne przybory szkolne. K. M. wraz z małżonką interesowali się postępami w nauce i zachowaniu F. na terenie szkoty. Systematycznie kontaktowali się z wychowawcą oraz uczestniczyli w wywiadówkach. Wykazywali troskliwość i opiekuńczość w stosunku do dziecka.

Niezależnie od tego, K. M. ustalił dla syna termin wizyty w Poradni P.-Pedagogicznej w K. na 2 marca 2023 r.

F. M. pomimo, iż jest dzieckiem wymagającym to nie stwarza bardzo poważnych problemów wychowawczych ojcu, nie podnosi głosu, nie ubliża, nie obraża się. Małoletni potrzebuje jednak dużej uwagi i zaangażowania. F. czas wolny najchętniej spędza aktywnie, na podwórku. Małoletni lubi również pomagać w opiece nad zwierzętami. Przez bliskich otoczony jest troska i miłością. Do D. M. zwraca się per mama, natomiast jej rodziców traktuje jak własnych dziadków. Podczas wizyty kuratora przeprowadzającego wywiad środowiskowy do niniejszej sprawy, F. bardzo często przytulał się do D. M.. Małoletni zachowywał się spontanicznie, był bardzo radosny, chętnie uczestniczył w rozmowie. F. M. zapytany o kontakt ze swoją biologiczną matką nie pamiętał kiedy ostatni raz miał on miejsce. Małoletni wskazał, że lubił spędzać z nią czas bo mógł u niej korzystać z telefonu. Zarazem F. stwierdził, iż matka do niego nie dzwoni, a on nie może do niej dzwonić, gdyż nie ma własnego telefonu, przy czym zaznaczył, że nie rozmawiał z ojcem o tym, iż chciałby do niej zadzwonić. Małoletni przyznał jednak, że chciałby mieć kontakt z matką, z którą mógłby się spotykać, ale w soboty, żeby D. M. również przy tym była. F. chciałby, aby jego matka i małżonka ojca się zaprzyjaźniły.

Z relacji K. M. wynikało, iż syn nie mówi mu o tym, że chciałby się spotkać z matką, nie domaga się kontaktu z nią, nie pyta o nią. Nadto, jak przekazał A. B. obecnie nie dzwoni do niego, nie pisze w sprawach dziecka, nie jest zainteresowana jego sytuacją, w tym do jakiej szkoły obecnie uczęszcza. K. M. od kilku lat ma ten sam numer telefonu, który jest znany uczestniczce postępowania i nigdy nie blokował jej numeru telefonu, tym bardziej, że dotychczas dzwoniła z różnych numerów, a gdy próbował się z nią skontaktować wówczas nie odbierała.

A. B. w dniu 10 stycznia 2022 r. napisała do wnioskodawcy, aby złożył synowi życzenia urodzinowe. Uczestniczka postępowania nie przysyła żadnych prezentów dla małoletniego ani nie przyjeżdża.

K. M. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie budowlanej (...) w K. na stanowisku robotnika ogólnobudowlanego z wynagrodzeniem 4.500 zł brutto. Ojciec małoletniego świadczy pracę przez pięć dni w tygodniu od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 16.00. K. M. nie jest leczony specjalistycznie, w tym odwykowo ani psychiatrycznie. Wnioskodawca nie wykazuje skłonności do nadużywania alkoholu oraz zachowań agresywnych.

Uczestniczka postępowania nie wywiązuje się z realizacji obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego syna F..

Przeciwko A. B. prowadzone jest przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kutnie A. M. postępowanie egzekucyjne w sprawie o sygn. akt Kmp 7/18.

Prokurator Rejonowy w Kole we wniosku z dnia 7 kwietnia 2023 r. wystąpił do Sądu Rejonowego w Kole o wydanie na posiedzeniu bez przeprowadzenia rozprawy wyroku skazującego oskarżoną A. B. o to, że w okresie od stycznia 2022 roku do 15 lutego 2023 r., w R. gm. D. woj. (...) uchylała się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego syna F. M. orzeczonego na podstawie ugody Sądu Rejonowego w Kutnie III Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt III RC 321/17 z dnia 24.01.2018 roku w okresie od dnia 15 grudnia 2017 roku do dnia 28 lutego 2018 roku w wysokości 400 zł, a poczynając od dnia 01 marca 2018 roku w wysokości 450 zł miesięcznie, w związku z czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, tj. o przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. i orzeczenie uzgodnionej z nią kary 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym oraz zobowiązanie do bieżącej alimentacji na rzecz syna F. M. bez kosztów postępowania i opłat.

W listopadzie 2023 r. wnioskodawca otrzymał od komornika kwotę 200 zł tytułem alimentów na syna, przy czym zadłużenie uczestniczki postępowania w tym zakresie wynosi przeszło 19.000 zł.

A. B. zamieszkuje wraz z partnerem D. W. i córką K. W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka D. M. (e-protokół (...):02:01 – 00:08:34, k.81-81v), a ponadto na podstawie dowodów z dokumentów: odpisu skróconego aktu urodzenia (k.9); kopii wyciągu z protokołu rozprawy z dnia 24 stycznia 2018 r. przed Sądem Rejonowym w Kutnie w sprawie III RC 321/17 (k.10-10v); zaświadczenia o dokonanych wpłatach z dnia 20 grudnia 2018 r. (k.11); kopii zawiadomienia z dnia 16 stycznia 2023 r. o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa (k.12-15); sprawozdania z wywiadu środowiskowego z dnia 23 lutego 2023 r. (k.20-22); kopii opinii o uczniu z dnia 19 stycznia 2023 r. (k.24); kopii protokołu z zawarcia ugody sądowej z dnia 15 lutego 2017 r. przed Sądem Rejonowym w Kutnie w sprawie I. N. 15/17 (k.25); kopii postanowienia Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie I. N. 485/18 (k.26, k.28); kopii opinii z dnia 3 lutego 2023 r. (k.27); kopii załącznika do protokołu rozprawy z dnia 28 lutego 2020 r. obejmującego ugodę (k.29); kopii wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy (k.52); oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania (k.59-61), jak również w oparciu o zeznania wnioskodawcy K. M. (e-protokół (...):13:25 – 00:21:51, k.81v-82) oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach III Nsm 15/17 Sądu Rejonowego w Kutnie (protokołu z zawarcia ugody sądowej z dnia 15 lutego 2017 r. k.43, protokołu rozprawy z dnia 15 lutego 2017 r. k.44-44v; postanowienia z dnia 15 lutego 2017 r. k.45) i w aktach III Nsm 485/18 Sądu Rejonowego w Kutnie (postanowienia z dnia 13 grudnia 2018 r. k.7, notatki służbowej z dnia 28 stycznia 2019 r. k.27, sprawozdania z wywiadu środowiskowego z dnia 6 lutego 2019 r. k.30-31, protokołu rozprawy z dnia 8 lutego 2019 r. k.37-39, sprawozdania z wywiadu środowiskowego z dnia 26 lutego 2019 r. k.41-44, opinii II Opiniodawczego Zespołu (...) w S. k.60-64, opinii z dnia 4 listopada 2019 r. k.78, sprawozdania z wywiadu środowiskowego z dnia 12 listopada 2019 r. k.86-86v, sprawozdania z wywiadu środowiskowego z dnia 12 listopada 2019 r. k.87-88, postanowienia z dnia 8 stycznia 2020 r. k.97-97v, protokołu rozprawy z dnia 8 stycznia 2020 r. k.98-102, sprawozdań z przebiegu kontaktu k.108-109v, k.121-122, k.129-129v, notatki służbowej k.113, załącznika do protokołu rozprawy z dnia 28 lutego 2020 r. k.118, protokołu rozprawy z dnia 28 lutego 2020 r. k.119-119v, postanowienia z dnia 28 lutego 2020 r. k.120-120v)

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka D. M., albowiem były szczere, logiczne i rzeczowe. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich mocy dowodowej.

Na przyznanie im waloru wiarygodności, zdaniem Sądu, zasługiwały zeznania wnioskodawcy K. M., gdyż generalnie były szczere i rzeczowe, a ponadto znajdowały pokrycie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Postanowieniem wydanym na terminie rozprawy w dniu 15 listopada 2023 r. Sąd na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. dopuścił dowód z zeznań stron z ograniczeniem do wnioskodawcy na okoliczności wskazane w treści wniosku z dnia 1 lutego 2023 r. Sąd podejmując ww. decyzję miał na względzie, że uczestniczka postępowania mimo prawidłowego wezwania nie stawiła się na powyższym terminie rozprawy. Choć A. B. nie została wezwana pod rygorem pominięcia dowodu z zeznań, jednak jej stawiennictwo było obowiązkowe, gdyż miała zostać przesłuchana w charakterze strony, o czym została pouczona w piśmie z dnia 10 lipca 2023 r. (k.66). Pomimo tego, uczestniczka postępowania nie usprawiedliwiła swojego niestawiennictwa.

Ponadto, na ww. terminie rozprawy pełnomocnik uczestniczki postępowania z urzędu wniósł o odroczenie rozprawy i ponowne wezwanie uczestniczki postępowania z pouczeniem o rygorze pominięcia dowodu z przesłuchania uczestniczki.

Postanowieniem wydanym na terminie rozprawy w dniu 15 listopada 2023 r. Sąd nie uwzględnił wniosku o odroczenie rozprawy. Podkreślenia wymaga, iż w piśmie z dnia 25 września 2023 r. (k.75), które zostało odebrane przez A. B. w dniu 29 września 2023 r. (k.77) Sąd poinformował ją o ustanowieniu pełnomocnika z urzędu w osobie adw. T. A. (1), zarazem pouczając o obowiązku skontaktowania się z nim. W piśmie z dnia 27 września 2023 r. (k.76) pełnomocnik uczestniczki postępowania z urzędu zawiadomił, iż wysłał do uczestniczki pisma z dnia 2 sierpnia 2023 r. i z dnia 5 września 2023 r. z prośbą o skontaktowanie się z nim w celu ustalenia sposobu reprezentowania jej w przedmiotowej sprawie, lecz do chwili obecnej A. B. ani nie przybyła do kancelarii ani też nie skontaktowała się telefonicznie z pełnomocnikiem z urzędu. Wobec tego, pełnomocnik wyznaczony dla uczestniczki postępowania z urzędu wniósł o zwolnienie go z tego obowiązku, gdyż w jego ocenie postępowanie A. B. może świadczyć o braku konieczności korzystania przez nią z pomocy pełnomocnika z urzędu w tej sprawie. Pismem z dnia 20 października 2023 r. (k.78) pełnomocnik uczestniczki postępowania z urzędu został poinformowany, że A. B. dopiero w dniu 29 września 2023 r. odebrała zawiadomienie z Sądu o danych pełnomocnika i konieczności nawiązania z nim kontaktu. W związku z powyższym Sąd zobowiązał pełnomocnika uczestniczki postępowania z urzędu do wskazania w terminie 14 dni czy A. B. nawiązała z nim kontakt. Pełnomocnik uczestniczki postępowania z urzędu w piśmie z dnia 10 listopada 2023 r. (k.79) poinformował, że A. B. do chwili obecnej nie nawiązała z nim kontaktu mimo, że ponownie wysłał do niej stosowne pismo z dnia 24 października 2023 r., które zostało jej doręczone przez pocztę w dniu 30 października 2023 r. (k.80). W związku z powyższym adw. T. A. (2) podtrzymał swój wniosek z dnia 27 września 2023 r. o zwolnienie go z obowiązku pełnomocnika z urzędu.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu uprawnionym jest stwierdzenia, że uczestniczka postępowania mimo początkowo aktywnej postawy, przejawiającej się chociażby w złożeniu odpowiedzi na wniosek i wystąpieniu o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu, końcowo nie jest zainteresowana udziałem w przedmiotowym postępowaniu. Ponadto, o zasadności wniosku o odroczenie rozprawy nie mógł świadczyć fakt, że A. B. została wezwana do stawiennictwa bez rygoru pominięcia dowodu z jej zeznań.

Na terminie rozprawy w dniu 15 listopada 2023 r. adw. T. A. (1) podtrzymał wniosek o zwolnienie z obowiązku pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem wydanym na ww. terminie rozprawy Sąd nie uwzględnił tego wniosku. W ocenie Sądu, wprawdzie uczestniczka postępowania nie nawiązała kontaktu z pełnomocnikiem wyznaczonym dla niej z urzędu, a później również z Sądem. Niemniej jednak, A. B. złożyła wniosek, który zasługiwał na uwzględnienie. Przedmiotowa sprawa zaś może być dla uczestniczki postępowania skomplikowana i trudna, dlatego też w celu właściwej jej reprezentacji Sąd uznał, iż udział pełnomocnika z urzędu w sprawie nadal jest konieczny. Brak jest podstaw do zwolnienia adw. T. A. (1) z obowiązku pełnomocnika uczestniczki postępowania z urzędu. Natomiast konsekwencje tego, że A. B. nie skontaktowała się z pełnomocnikiem z urzędu będzie ponosić na swoje ryzyko i własną odpowiedzialność.

Sąd zważył, co następuje:

Na gruncie niniejszej sprawy wnioskodawca K. M. wnosił o pozbawienie uczestniczki postępowania A. B. władzy rodzicielskiej nad synem F. M., jak również o zakazanie uczestniczce postępowania utrzymywania kontaktów z małoletnim F. w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 95 § 1 i § 3 k.r.o. władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny. Z kolei w myśl art. 96 § 1 k.r.o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Treść pojęcia „dobro dziecka” podlega każdorazowemu ustaleniu na tle okoliczności konkretnej sprawy. Biorąc pod uwagę przepisy dotyczące obowiązków rodziców wobec dzieci, można w najprostszej postaci sprowadzić dobro dziecka do zapewnienia mu warunków rozwoju osobowego (duchowego) i egzystencji materialnej. Przy ocenie dobra dziecka nie można też pomijać obiektywnych uwarunkowań takich jak : wiek dziecka, jego płeć, cechy charakterologiczne rodziców, wzajemny stosunek rodziców do siebie , do dziecka oraz do krewnych dziecka. Nie bez znaczenia są również subiektywne kryteria, takie jak wrażliwość dziecka, poczucie bezpieczeństwa dziecka.

Zgodnie z art. 111 § 1 k.r.o., jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego wniosek K. M. o pozbawienie uczestniczki postępowania władzy rodzicielskiej nad synem F. zasługiwał na uwzględnienie.

W realiach niniejszej sprawy nie występuje trwała przeszkoda uniemożliwiająca uczestniczce postępowania wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem. Nadto, nie było podstaw do stwierdzenia, że dochodzi do nadużywania przez A. B. władzy rodzicielskiej względem syna F..

Uczestniczka postępowania dopuszczała się jednak zaniedbywania władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego syna. Zaniedbywanie władzy rodzicielskiej może przybierać różne postacie, wynikające np. z braku kontaktów, braku zaangażowania w proces wychowawczy czy też polegające na uchylaniu się od świadczeń alimentacyjnych. Pojęcie zaniedbań należy rozumieć zatem szeroko i obejmuje każde zawinione zaniedbanie właściwego sposobu postępowania, które sprawia – choćby pośrednio – że dobro dziecka jest zagrożone i które świadczy o tym, iż rodzicowi brak dostatecznych kwalifikacji do wykonywania władzy rodzicielskiej. Istotne jest przy tym, jak zaznaczono powyżej, aby zaniedbywanie obowiązków rodzicielskich miało charakter rażący.

W świetle ustaleń dokonanych w niniejszej sprawie, zdaniem Sądu, czasokres zaniedbań obowiązków przez matkę małoletniego F. sprawia, że uprawnionym jest stwierdzenie, iż mają one charakter rażący. Przede wszystkim, co zresztą A. B. sama przyznała w swoim piśmie z dnia 3 lipca 2023 r. (k.57-57v) od trzech lat nie widziała syna i obecnie również nie utrzymuje z nim kontaktów w jakiejkolwiek formie. Tym samym uprawnionym jest stwierdzenie, że matka nie uczestniczy w życiu małoletniego F., nie wykazuje zainteresowania jego sytuacją zdrowotną i szkolną, jak również bieżącym rozwojem. Co prawda A. B. w dniu 10 stycznia 2022 r. napisała do K. M., żeby złożył synowi życzenia urodzinowe, jednak na tle powyższych zaniedbań uczestniczki postępowania nie sposób tej sytuacji przeceniać, zważywszy że nie zdołała wykazać, aby ojciec małoletniego mimo trudności we współpracy rodzicielskiej, utrudniał jej utrzymywanie kontaktów z dzieckiem. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, A. B. została poinformowana przez K. M. o aktualnym miejscu jego zamieszkania wraz z synem. W ocenie Sądu, brak jest więc faktycznych przeszkód dla obecności matki w życiu syna i uczestniczenia w jego procesie wychowawczym, a w szczególności nie sposób uznać, żeby obecnemu stanowi rzeczy był winny K. M.. Wręcz przeciwnie, to bierna postawa matki i nieodbieranie przez nią połączeń od wnioskodawcy sprawia, że gdyby ewentualnie zaszła konieczność uzyskania jej zgody w kwestii dotyczącej małoletniego F. mogłoby dojść do zagrożenia jego życia lub zdrowia. Dodatkowo, A. B., co także sama przyznała nie wywiązuje się ze swojego obowiązku alimentacyjnego wobec syna, a stan jej zadłużenia wynosi ponad 19.000 zł.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Sądu, zasadnym okazało się również zakazanie A. B. osobistych kontaktów z synem F..

Jak stanowi natomiast art. 113 § 1 k.r.o., niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Z kolei § 2 tego artykułu stanowi, że kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Natomiast zgodnie z art. 113 ¹ § 1 k.r.o., jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy. Jak wynika z art. 113 ² § 1 i 2 pkt 1 k.r.o., jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy ograniczy utrzymywanie kontaktów rodziców z dzieckiem. Sąd opiekuńczy może w szczególności: zakazać spotykania się z dzieckiem. W zgodzie zaś z art. 113 ³ k.r.o., jeżeli utrzymywanie kontaktów rodziców z dzieckiem poważnie zagraża dobru dziecka lub je narusza, Sąd zakaże ich utrzymywania. Stosownie do art. 113 ⁵ k.r.o., sąd opiekuńczy może zmienić rozstrzygnięcie w sprawie kontaktów, jeżeli wymaga tego dobro dziecka. Dobro dziecka stanowi więc jedyne kryterium jakie powinien uwzględniać sąd opiekuńczy przy ocenie zasadności wniosku. Treść pojęcia dobra dziecka podlega każdorazowemu ustaleniu na tle okoliczności konkretnej sprawy. Biorąc pod uwagę przepisy dotyczące obowiązków rodziców wobec małoletniego dziecka, można w najprostszej postaci sprowadzić jego dobro do zapewnienia mu warunków rozwoju osobowego (duchowego ) i egzystencji materialnej. Przy ocenie dobra dziecka nie można też pomijać obiektywnych uwarunkowań takich jak wiek dziecka, cechy charakterologiczne rodziców, wzajemny stosunek rodziców do siebie, do dziecka. Nie bez znaczenia są także subiektywne kryteria, takie jak wrażliwość dziecka, poczucie bezpieczeństwa dziecka.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy przemawiał za zakazaniem uczestniczce osobistych kontaktów z małoletnim synem. Skoro A. B. od trzech lat nie miała żadnej styczności z synem i w żadnym wymiarze nie była obecna w jego życiu, zdaniem Sądu, chęć zaistnienia po tylu latach i powrót do osobistych kontaktów z F. byłaby sprzeczna z jego dobrem. Niewątpliwe na przestrzeni tego czasu doszło bowiem do rozluźnienia więzi małoletniego z matką, a nadto F. wychowuje się w rodzinie stworzonej przez ojca z obecną małżonką D. M., do której małoletni zwraca się per mama. W obliczu tego, mając na względzie stanowisko małoletniego, który chciałby mieć kontakt z matką, Sąd wydanym rozstrzygnięciem nie pozbawił jej prawa do możliwości nawiązania kontaktu z synem i stopniowego odbudowania relacji z nim chociażby za pośrednictwem telefonu. Brak takiej ingerencji niewątpliwe mógłby doprowadzić do zaburzenia ustabilizowanej obecnie sytuacji życiowej F., tym bardziej że ujawnia problemy, które muszą być przepracowywane podczas terapii psychologicznej.

Ponadto, jednoznacznie negatywnie należało ocenić brak obecności uczestniczki postępowania na terminie rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia merytorycznego, tym bardziej, że nie przedstawiła ona żadnego usprawiedliwienia. Postawa procesowa A. B. poniekąd pokazuje również jej niefrasobliwe podejście do kwestii wykonywania władzy rodzicielskiej nad synem i utrzymywania z nim kontaktów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd w punkcie 1. postanowienia pozbawił A. B. władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem F. M..

Natomiast w punkcie 2. postanowienia Sąd zakazał uczestniczce postępowania A. B. osobistych kontaktów z małoletnim synem F. M..

Sędzia Agnieszka Skiera-Bilska