Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Skiera- Bilska

Protokolant: sekr. sąd. Patrycja Tomasik

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2020 roku w Kole

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej J. D. reprezentowanej przez matkę A. P.

przeciwko T. D.

o alimenty

• I.  Zasądza od pozwanego T. D. na rzecz małoletniej córki J. D. alimenty w kwocie po 600,00 zł (sześćset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej A. P. do dnia 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności poszczególnych rat, poczynając od dnia 1 kwietnia 2020 roku.

  II.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole kwotę 400,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

  III.  Kosztami zastępstwa procesowego pełnomocnika pozwanego obciąża pozwanego.

  IV.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Agnieszka Skiera- Bilska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 kwietnia 2020 r. małoletnia J. D. zastępowana przez matkę A. P. wniosła o zasądzenie od pozwanego T. D. na swoją rzecz renty alimentacyjnej w kwocie 600 zł miesięcznie, płatnej do rąk matki do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że pozwany jest ojcem małoletniej J. D. urodzonej w dniu (...) w K.. A. P. sama opiekuje się córką, która aktualnie uczęszcza do „zerówki” w szkole. Samodzielnie ponosi koszty wynajęcia mieszkania, energii elektrycznej, wody, śmieci, gazu, telefonu. Nadto ponosi koszty utrzymania córki, tj. ubrania, żywność, przybory i pomoce szkolne, środki czystości, kosmetyki, leki oraz wynajęcie opiekunki w czasie, gdy małoletnia wróci ze szkoły a ona jest jeszcze w pracy bądź musi wyjść w celu załatwienia jakiejś sprawy urzędowej czy innej. Poza tym w uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany ma dobrą sytuację materialną i jest w stanie bez żadnego uszczerbku dla swojego utrzymania płacić na rzecz córki alimenty w kwocie 600 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 czerwca 2020 r. pozwany T. D. wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 400 zł. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazano, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie w całości. T. D. zaprzeczył wszelkim twierdzeniom powódki, oprócz tych wyraźnie przyznanych.

Zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2020 r. zobowiązano matkę małoletniej do złożenia w terminie 7 dni odpowiedzi na piśmie co do proponowanej przez pozwanego kwoty alimentów.

W piśmie z dnia 8 lipca 2020 r. matka małoletniej powódki podtrzymała wniosek odnośnie wysokości alimentów na córkę. Nie wyraziła zgody na ustalenie alimentów w kwocie 400 zł, ponieważ jest ona zbyt niska w stosunku do faktycznych potrzeb małoletniej.

Z kolei na rozprawie w dniu 23 września 2020 r. pozwany zaproponował kwotę 500 zł, lecz A. P. nie wyraziła na to zgody.

W ostatecznych stanowiskach matka małoletniej powódki wnosiła tak jak w pozwie, natomiast pozwany wnosił jak w odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił, co następuje:

J. D. urodzona w dniu (...) jest córką T. D. i A. P..

Dowód: odpis skrócony aktu urodzenia (k.6)

Małoletnia powódka uczęszcza do I – ej klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w K.. Zajęcia szkolne ma przez trzy dni w tygodniu od 8:00 do 12:30, a przez dwa dni w tygodniu od 8:00 do 11:25. Obecnie ze względu na C.-19 nie ma posiłków w szkole. J. D. posiada podręczniki ze szkoły. Koszt ubezpieczenia wynosi 35 zł na rok, a składki co miesięczne są w wysokości 10 zł. Natomiast koszt zakupu plecaka wyniósł 159 zł, zaś artykułów papierniczych 150 zł. Z kolei zakup obuwia stanowił wydatek w kwocie 80 zł, a odzieży, tj. kurtki zimowej, dresu i legginsów 270 zł oraz t-shirtów i bielizny 140 zł. Miesięczne wydatki na odzież i obuwie dla małoletniej wynoszą średnio 150 zł. Małoletnia J. zapada na choroby jedynie sezonowo i nie posiada zdiagnozowanej alergii. Ponadto nie pozostaje pod kontrolą jakiegokolwiek specjalisty. W ubiegłym roku była wraz z matką u okulisty. Przyjmuje tran i multisanostol, których koszt wynosi 80 zł na dwa miesiące. Matka przygotowuje małoletniej do szkoły jedzenie w postaci kanapek, serka i przekąsek. A. P. zaopatruje małoletnią córkę w jedzenie również na czas, gdy po zajęciach szkolnych pozostaje pod opieką opiekunki, której płaci 500 zł miesięcznie. Opiekunka od grudnia 2019 r. zajmuje się małoletnią dopóki jej matka nie wróci z pracy. Rodzice małoletniej nie porozumiewali się odnośnie tego, aby ojciec zajmował się J. do czasu powrotu jej matki z pracy. Na wyżywienie swoje i małoletniej J. jej matka przeznacza kwotę rzędu od 800 zł do 1.000 zł miesięcznie. Koszt zakupu środków czystości i kosmetyków dla małoletniej wynosi 50 zł miesięcznie.

Pozwany od sierpnia 2019 r. łoży na córkę kwotę 400 zł. Ponosi również opłaty za telefon córki, który dla niej zakupił w kwocie 45 zł miesięcznie. Okazyjnie przekazuje jej prezenty. W sierpniu 2019 r. małoletnia J. przebywała u ojca. T. D. obecnie czyni starania o kontakty z małoletnią córką i porozumiewa się z nią telefonicznie. Sporadycznie spotykają się od miesiąca lutego 2020 r.

Dowód: zeznania matki małoletniej powódki A. P. (e-protokół (...):02:30 – 00:26:20, k.34-34v oraz e-protokół (...):46:36 – 00:53:56, k.35v); częściowo zeznania pozwanego T. D. (e-protokół (...):26:20 – 00:43:11, k.34v-35)

Matka małoletniej powódki A. P. wynajmuje mieszkanie w bloku, za które czynsz wynosi do 400 zł, zaś odstępne 650 zł. W czynsz ten jest wkalkulowana opłata za wodę i śmieci. Natomiast za gaz płaci 52 zł na miesiąc, a za energię elektryczną 260 zł za dwa miesiące.

Dowód: zeznania matki małoletniej powódki A. P. (e-protokół (...):02:30 – 00:26:20, k.34-34v oraz e-protokół (...):46:36 – 00:53:56, k.35v); wydruki przelewów bankowych (k.10-12)

Matka małoletniej powódki A. P. zatrudniona jest na czas nieokreślony w Zakładzie (...) w K. na stanowisku referent ds. księgowości w wymiarze pełnego etatu. Jej średnie miesięczne wynagrodzenie netto za ostatnie 6 miesięcy wynosiło 2.551,63 zł. W okresie od dnia 1 sierpnia 2020 r. do dnia 31 października 2020 r. przysługuje jej wyższe wynagrodzenie ze względu na przejęcie części obowiązków księgowej, która odeszła z pracy w zakładzie i wynosi ono 3.500 zł netto. A. P. nie posiada zobowiązań ani kredytów. Na córkę otrzymała świadczenie 300 plus na wyprawkę. Pobiera również na nią świadczenie wychowawcze 500 plus i odkłada część z tych środków. Matka małoletniej powódki do miesiąca września 2019 r. użytkowała samochód marki T. (...), za który kredyt jest spłacany przez pozwanego.

Dowód: zeznania matki małoletniej powódki A. P. (e-protokół (...):02:30 – 00:26:20, k.34-34v oraz e-protokół (...):46:36 – 00:53:56, k.35v); zaświadczenie o zarobkach z dnia 13 maja 2020 r. (k.13)

Pozwany T. D. z zawodu jest mechanikiem samochodowym, przy czym w zawodzie tym pracował wyłącznie jednokrotnie i miało to miejsce 3 lata temu. Wówczas posiadał umowę o pracę. Oferowano mu pracę za 1.600 zł. Posiada prawo jazdy kategorii B. Aktualnie nie ma zatrudnienia, zaś od 2-3 lat wykonuje prace dorywcze w mechanice samochodowej pomagając koledze w naprawie samochodów w jego warsztacie. Nadto pozwany trudni się handlem częściami samochodowymi. Nie jest zarejestrowany jako bezrobotny ani nie posiada ubezpieczenia. Partnerka pozwanego również pozostaje bez pracy. Nie otrzymuje świadczenia wychowawczego. Otrzymuje ona alimenty na starszą córkę w kwocie 500 zł. T. D. ze związku z partnerką ma 18- miesięczną córkę P., która jest zdrowym dzieckiem i pozostaje pod opieką matki. Na dziecko własne i córkę partnerki pobierają świadczenie wychowawcze 500 plus. T. D. poza małoletnią powódką ma jeszcze 15-letnią córkę W., na którą płaci alimenty w kwocie 400 zł i okazyjnie przekazuje jej prezenty. Pozwany ma także pełnoletnią córkę, która pracuje. Pozwany zamieszkuje z matką w domu będącym jej własnością. Matka pozwanego otrzymuje emeryturę w kwocie 1.600 zł miesięcznie. T. D. nie przekazuje jej pieniędzy na rachunki. Natomiast zakupuje opał, którego koszt wynosi 6.000 zł na rok i dba o stan ogólny domu. Pozwany spłaca kredyt za samochód marki T. (...) w kwocie 420 zł miesięcznie. Posiada także zobowiązania z tytułu kredytów konsumpcyjnych, które wraz z kredytem na ww. samochód wynoszą łącznie 1.200 zł miesięcznie. Termin spłaty wszelkich zobowiązań kredytowych pozwanego przypada za trzy lata i trzy miesiące. Ponadto T. D. posiada oszczędności w kwocie około 1.000 zł.

Dowód: częściowo zeznania pozwanego T. D. (e-protokół (...):26:20 – 00:43:11, k.34v-35); zdjęcia załączone przez matkę małoletniej ( k.33 koperta)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dowodów z dokumentów i zeznań matki małoletniej powódki A. P. oraz częściowo zeznań pozwanego T. D..

W ocenie Sądu na przyznanie im w całości waloru wiarygodności zasługiwały zeznania matki małoletniej powódki A. P., albowiem były szczere, logiczne i rzeczowe. Sąd nie dopatrzył się podstaw do kwestionowania ich mocy dowodowej.

Za wiarygodne wyłącznie częściowo Sąd uznał zeznania pozwanego T. D., gdyż nie polegały na prawdzie w zakresie, w jakim pozwany określił osiągany przez siebie dochód oraz wskazywał, iż pełnoletnia córka mu pomaga w utrzymaniu. Podkreślić należy, że pozwany nie udokumentował w ogóle swojej sytuacji majątkowe. Pozwany przy doręczeniu odpisu pozwu został zobowiązany do udokumentowania ww. terminie swojej sytuacji majątkowej i osobistej tj.: przedłożenia zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości otrzymywanego wynagrodzenia za ostatnie 12 miesięcy z wyszczególnieniem wszystkich składników wynagrodzenia, ewentualnie decyzji o przyznaniu świadczeń rentowych/emerytalnych/zasiłków, wskazania rodzaju i szacunkowej wartości posiadanych nieruchomości, ruchomości o wartości powyżej 10.000 zł,

zestawienia miesięcznych kosztów utrzymania, wskazania domowników oraz wysokości otrzymywanego przez nich wynagrodzenia, jeżeli prowadzą wspólnie z pozwanym gospodarstwo domowe, dokumentów potwierdzających istniejące zobowiązania kredytowe/pożyczkowe,(wszystkie załączniki w dwóch egzemplarzach) – pod rygorem pominięcia w dalszym toku postępowania.

Są d zważył, co następuje:

Małoletnia powódka J. D. zastępowana przez przedstawiciela ustawowego, tj. matkę A. P. domagała się zasądzenia alimentów od pozwanego T. D. w kwocie 600 zł miesięcznie. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 400 zł.

Stosownie do art. 133 § 1 k.r.o., rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl zaś art. 135 § 1 i 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zgodnie z § 2 wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Nadto zgodnie z § 3, na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają: świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 808 i 875), podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji (pkt 1); świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, o których mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (pkt 2); świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2019 r. poz. 2407) (pkt 3); świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111) (pkt4); rodzicielskie świadczenie uzupełniające, o którym mowa w ustawie z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303) (pkt5).

Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że przy ustaleniu wysokości świadczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego dziecka należy wziąć pod uwagę z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Współzależność między tymi czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspakajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego. Należy przez to rozumieć dochody rzeczywiście uzyskiwane, jak również zarobki i dochody, które każdy z małżonków może i powinien uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Możliwości finansowych nie należy utożsamiać z faktycznie osiąganymi dochodami. Obejmują one także wysokość dochodów, które zobowiązany do alimentacji jest w stanie uzyskać przy uwzględnieniu wyuczonego zawodu, ilości i rodzaju posiadanego majątku.

Małoletnia J. D. ma ukończone 7 lat i jest uczennicą klasy I – ej szkoły podstawowej. Na jej usprawiedliwione potrzeby składają się głównie wydatki dotyczące codziennego utrzymania, a więc wyżywienie, zakupu odzieży, obuwia, suplementów diety, a nadto realizacji obowiązku szkolnego i zapewnienia opiekunki dla małoletniej na czas, gdy jej matka jest w pracy. Określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, odzież, leczenie) i wychowania, w odniesieniu do dzieci (pielęgnacja, opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój) jest domeną ustaleń na podstawie dowodów ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego ( vide: Orz. SN z 29.11.1949 r. Wa.C 167/49 , NP.1951, nr 2, s.52 ). W świetle wspomnianych zasad, zdaniem Sądu, usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki pozostają na poziomie rzędu 1.400 zł miesięcznie. W realiach niniejszej sprawy nie sposób uznać, aby potrzeby te były zawyżone, skoro sam koszt opiekunki dla małoletniej to kwota 500 zł miesięcznie. Wbrew twierdzeniom pozwanego, A. P. nie ma jak zapewnić opieki nad dzieckiem na czas od zakończenia przez małoletnią zajęć szkolnych do chwili jej wyjścia z pracy. Ponadto koszty opiekunki nie są zawyżone, biorąc pod uwagę stawki opiekunek. Dodatkowo pozwany nie proponował matce małoletniej powódki, że on albo jego matka zapewnią opiekę nad małoletnią J. na czas do powrotu A. P. z pracy. Trudno też uznać, że przeznaczanie przez matkę małoletniej kwoty 80 zł na okres dwóch miesięcy na zakup środków wspomagających odporność małoletniej było wydatkiem zbytkowym. Są to normalne koszty tego typu leków.

Niezależnie od powyższego, pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew poczynił szeroki wywód odnośnie wpływu świadczenia wychowawczego 500 plus na ustalenie obowiązku alimentacyjnego, przywołując przy tym orzeczenia Sądu Rejonowego w Toruniu zapadłe w sprawach III RC 443/16 i III RC 275/17. Sąd orzekający w niniejszej sprawie prezentuje zgoła odmienny pogląd. Nie oznacza to jednak, że Sąd traci z pola widzenia fakt uzyskiwania przez matkę małoletniej ww. świadczenia. Jednakże, z cytowanego wyżej przepisu art. 135 § 3 pkt 3 k.r.o. wynika, iż na zakres świadczeń alimentacyjnych nie mają wpływu świadczenia wychowawcze tzw. 500 plus. Skoro ustawodawca jasno uregulował tę kwestię to brak jest podstaw do przyjęcia forsowanego przez pozwanego podejścia odnośnie przeznaczenia świadczenia wychowawczego.

Jak już wyżej wspomniano, na wysokość świadczeń alimentacyjnych rzutują nie tylko usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, lecz także możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Pozwany T. D. jest osobą bezrobotną, nie posiadającą ubezpieczenia i nie zarejestrowaną w urzędzie pracy. Okoliczności te w większości zostały przyznane przez matkę małoletniej powódki, co nie niweluje uchybienia przez pozwanego zobowiązaniu Sądu w zakresie przedłożenia dokumentów obrazujących jego sytuację majątkową i osobistą, a tym samym wymogom stawianym przez art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. T. D. reprezentowany przez fachowego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew ograniczył się jedynie do negacji twierdzeń strony powodowej stanowiących podstawę faktyczną wytoczonego przez nią powództwa. Nie przedłożył jakichkolwiek dowodów służących wykazaniu jego sytuacji ani okoliczności podawanych w odpowiedzi na pozew, chociażby odnośnie ponoszonych kosztów związanych z utrzymaniem domu.

Wskazać również trzeba, że Sąd nie stracił z pola widzenia, że na pozwanym, poza małoletnią J., spoczywa obowiązek alimentacyjny również względem 18- miesięcznej córki pochodzącej ze związku z obecną partnerką, jak i 15-letniej córki W.. Orzekając w zakresie alimentów na rzecz małoletniej powódki Sąd baczył, aby została zachowana zasada równowagi między wszystkimi uprawnionymi. Patrząc zaś z perspektywy posiadanych przez pozwanego obowiązków alimentacyjnych trudno przyjąć wersję pozwanego jakoby z prac dorywczych osiągał zarobki rzędu 2.000 – 2.500 zł. Nieuprawnionym byłoby przyjęcie możliwości zarobkowych pozwanego na takim poziomie. Tym bardziej, że jak przyjmuje się w judykaturze możliwości tych nie należy utożsamiać z rzeczywistymi zarobkami zobowiązanego do alimentacji. Zważywszy na okoliczność, że pozwany T. D. jest osobą zdrową i w sile wieku, a ponadto posiada wyuczony zawód mechanika samochodowego, który jak powszechnie wiadomo jest zajęciem wysoko dochodowym ma znacznie wyższe możliwości zarobkowe aniżeli te wskazywane przez siebie i oscylujące w granicach minimalnego wynagrodzenia za pracę. Pozwany nadto zajmuje się również handlem częściami samochodowymi, pomimo że jej nie prowadzi oficjalnie, nie sposób pominąć okoliczności znanych powszechnie, że jest to dochodowa działalność. Stanowisko pozwanego nie wytrzymuje krytyki, zwłaszcza przez pryzmat twierdzeń, że partnerka nie pracuje, a emerytowana matka ma ponosić wszystkie rachunki.

Reasumując, Sąd ocenił, że możliwości zarobkowe pozwanego pozostają na znacznie wyższym poziomie aniżeli wynagrodzenie minimalne, skoro nie wykazuje zainteresowania ofertami z urzędu pracy, które osiągnięcie takiego wynagrodzenia umożliwiają.

W świetle powyższego, zasadne jest stwierdzenie, iż zasądzona na rzecz małoletniej powódki kwota alimentów pozostaje w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, czego nie weryfikują posiadane przez pozwanego zobowiązania kredytowe, względem których obowiązek alimentacyjny ma pierwszeństwo. Ponadto kwota ta nie jest wygórowana i pozwoli na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki. Uwadze Sądu nie mogło umknąć, że matka małoletniej wypełnia swój obowiązek alimentacyjny względem córki także przez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie małoletniej, a pozwany nie uczestniczy w tym zakresie wychowaniu córki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd na podstawie przytoczonych powyżej przepisów prawa zasądził od pozwanego T. D. na rzecz małoletniej córki J. D. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej A. P. do dnia 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności poszczególnych rat, poczynając od dnia 1 kwietnia 2020 r. (punkt I wyroku).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole kwotę 400 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych zważywszy, że pozwany przegrał niniejszą sprawę w całości (punkt II wyroku).

Sąd obciążył pozwanego również kosztami zastępstwa procesowego jego pełnomocnika (punkt III wyroku).

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., Sąd wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności (punkt IV wyroku).

Sędzia

Agnieszka Skiera-Bilska