Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2021 roku w Kole

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa małoletniej J. K. (1) działającej przez matkę K. P.

przeciwko J. K. (2)

o alimenty

• I.  Zasądza alimenty od pozwanego J. K. (2) na rzecz małoletniej córki J. K. (1) w kwocie po 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej K. P. do dnia 10–go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie płatności, poczynając od dnia 4 sierpnia 2020 r.

  II.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole kwotę 750,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

  III.  Zasądza od pozwanego na rzecz adw. A. M. kwotę 2.400,00 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu

  IV.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

S ę d z i a

Agnieszka Pietruszka

Sygnatura akt III RC 135/20

UZASADNIENIE

Działająca w imieniu małoletniej córki J. K. (1) – jej matka K. P. – wniosła o zasądzenie od pozwanego J. K. (2) alimentów na rzecz małoletniej w kwocie po 1.200 zł miesięcznie. W uzasadnieniu podniosła, iż pozwany nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego, przesyła córce kwoty około 300 zł, przy czym są to kwoty różne i wysyłane nieregularnie. Małoletnia J. ukończy niebawem półtora roku. Matka powódki chciałaby, aby córka rozwijała swoje pasje i w przyszłości chciałaby zapisać córkę na zajęcia taneczno-rytmiczne. Nadto regularnie dojeżdża z córką na wizyty do lekarza rodzinnego, pediatry, okulisty, stomatologa i ortopedy. Koszty utrzymania powódki w skali miesiąca wynoszą około 1.726 zł i zaliczają się do nich: wyżywienie – 550 zł, odzież i obuwie – 250 zł, środki czystości -70 zł, środki higieny osobistej– 150 zł, zabawki – około 50 zł, książeczki – 25 zł, opłaty związane z domem – 300 zł (które w sumie wynoszą około 900 zł i obejmują opłaty za prąd, gaz, czynsz, wodę, ogrzewanie, telewizję, telefon, wywóz śmieci, kanalizę, drobne naprawy, media). Dodatkowo, na koszty utrzymania małoletniej składają się wydatki związane z zakupem wózka, fotelika samochodowego, łóżeczka turystycznego oraz wyjazdy wakacyjne, wycieczki i ferie zimowe – około 120 zł miesięcznie. Do kosztów utrzymania zaliczają się również wizyty u specjalistów: okulista – 120 zł jeden raz w roku, kardiolog – 180 zł dwa razy w roku, witaminy – 50 zł, leki na choroby sezonowe – 20 zł, a nadto rozrywka (basen, park zabaw) – 50 zł, wyposażenie i remont pokoju– 20 zł. J. jest w fazie intensywnego wzrostu i w związku z tym wymaga co sezon całkowitej wymiany odzieży i obuwia. J. K. (2) pracuje w Holandii i zarabia około 8.000 zł. Matka powódki utrzymuje się z pracy dorywczej, a z uwagi na wiek córki nie jest w stanie podjąć pracy. Wraz z córką mieszka w domu, który otrzymała po rodzicach. Obecnie potrzeby córki zaspokaja ze świadczenia "500+" oraz dzięki pomocy rodziny. W ocenie matki powódki, wskazywana kwota świadczenia alimentacyjnego nie jest wygórowana i mieści się w możliwościach zarobkowych pozwanego.

Pozwany – J. K. (2) na rozprawie w dniu 11.08.2021 r. (k.195) uznał żądanie pozwu do kwoty 500 zł.

Sąd ustalił co następuje :

J. K. (1) (ur. (...)) jest dzieckiem J. K. (2) i K. P.. Rodzice małoletniej poznali się gdy pracowali zagranicą. Pozostawali w nieformalnym związku. W trakcie ciąży K. P. zdecydowała się powrócić do kraju. Zamieszkała u rodziny pozwanego, albowiem J. K. (2) nadal pracował zagranicą. Po ukończeniu przez J. pierwszego roku życia jej rodzice rozstali się, w konsekwencji czego, K. P. w marcu 2020 r. wróciła razem z córką do K. i zamieszkała w domu, który odziedziczyła po rodzicach. Pozwany przesyłał jej kwoty od 15 euro do 60 euro na utrzymanie dziecka.

J. została skierowana do poradni okulistycznej z uwagi na zeza oka prawego. Obecnie sytuacja uległa poprawie. We wrześniu 2021 r. miała wizytę kontrolną w ramach ubezpieczenia. U małoletniej zdiagnozowano także szmery w sercu i z tego względu odbywa wizyty kontrolne u kardiologa. Ostatnia wizyta miała miejsce trzy miesiące temu. Wizyty są także realizowane w ramach ubezpieczenie. Powódka zapada na sezonowe infekcje, a wówczas leki dla niej kosztują około 20 zł. Nadto, małoletnia od drugiego roku życia pozostaje pod opieką psychologa, u którego wizyty odbywa jeden bądź dwa razy w miesiącu. Dotychczas zrealizowano 14 wizyt.

J. w roku szkolnym 2021/2022 miała uczęszczać do Niepublicznego Przedszkola (...) w K.. Małoletnia nie zaaklimatyzowała się w placówce, w związku z czym z przedszkola zrezygnowano.

J. nie korzysta już z pampersów. Uczęszcza na zajęcia taneczne, przy czym wysokość składek jest uznaniowa. K. P. pobiera na córkę świadczenie "500+" oraz zasiłek rodzinny w kwocie 95 zł miesięcznie.

(dowód: skierowanie do poradni specjalistycznej k.10, zaświadczenie o uczęszczaniu dziecka do przedszkola z dnia 11.03.2021 r. k.94 i k.198, faktury za leki k.214-217, wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych k.218-221, wydruk ogłoszenia k.285, częściowo zeznania matki powódki k.296-297)

K. P. ostatnio pracowała za granicą. Była zatrudniona w ogrodnictwie i osiągała zarobki rzędu 250– 300 euro tygodniowo. Po urodzeniu małoletniej, przez okres roku, otrzymywała świadczenie macierzyńskie w wysokości 1.000 zł. Od dnia 16.02.2021 r. K. P. jest zarejestrowana w urzędzie pracy jako bezrobotna, bez prawa do zasiłku.

(dowód: informacja o przyznaniu świadczenia wychowawczego z dnia 11.12.2020 r. k.50, decyzja z dnia 5.11.2020 r. k.51-52, deklaracje rozliczeniowe (...) P (...) k.54-56, decyzja z dnia 16.02.2021 r. k.93, paragony fiskalne k.222-267, częściowo zeznania matki powódki k.296-297)

K. P. zamieszkuje z córką w domu, stanowiącym jej własność. Innego majątku nie posiada. Oszczędności, z okresu gdy pracowała za granicą, w przeważającym zakresie wydatkowała na remont domu, który wyniósł około 12 tys. zł oraz na postawienie nagrobka rodzicom. Matka małoletniej spłaca kredyt zaciągnięty jeszcze przez rodziców, a do spłaty pozostaje jej około 7.500 zł. Korzysta także z pomocy finansowej swojej ciotki.

K. P. ponosi opłaty za energię elektryczną, które wynoszą 240– 350 zł co dwa miesiące oraz za wodę w kwocie około 40 – 65 zł miesięcznie. Ponosi również koszty zakupu opału, przy czym w zeszłym sezonie grzewczym na zakup węgla wydatkowała przeszło 1.500 zł.

(dowód: oświadczenie k.57, pokwitowanie wpłaty k.166 oraz k.173, ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty k.167-168, informacja o sprzedaży wierzytelności k.169-170, wezwania do zapłaty k.171-172 oraz k.174, faktury zakupu opału wraz ze świadectwami jakości paliw stałych k.199-213, faktury za wodę k.268-269, częściowo zeznania matki powódki k.296-297)

K. P. od lipca 2020 r. wynajmuje pokój i kuchnię na piętrze domu. Z tego tytułu otrzymuje czynsz, który w okresie zimowym wynosi 600 zł, zaś w pozostałych miesiącach 400 zł. W związku z najmem opłaty za energię elektryczną i wodę obciążające matkę małoletniej są dzielone po połowie z najemcą.

(dowód: umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 7.07.2020 r. k.53, częściowo zeznania matki małoletniej k.296-297)

J. K. (2) posiada wykształcenie średnie, ogólne. Od 2012 r. podejmował pracę sezonową w ogrodnictwie na terenie Belgii i Holandii. W okresie od dnia 1.10.2019 r. do dnia 19.12.2019 r. był zatrudniony w (...) w Belgii. Z tego tytułu osiągnął wynagrodzenie: w październiku – 1.914,03 euro brutto (1.382,13 euro netto), w listopadzie – 1.598,86 euro brutto (1.121,23 euro netto), w grudniu – 1.156,68 euro brutto (848,17 euro netto). W okresie od dnia 6.01.2020r. do 11.12.2020 r. pozwany pracował w Holandii w firmie Unia (...).V. W tym czasie osiągnął dochód netto : w czerwcu – łącznie 3.216,48 euro, w lipcu – 2.189,25 euro, w sierpniu – 528,34 euro, we wrześniu – 2.109,71 euro, w październiku – 2.318,36 euro, w listopadzie - 2.208,80 euro, w grudniu – 2.040,89 euro, w styczniu 2021 r. – 914,68 euro.

(dowód: świadectwo pracy k.60, miesięczne podsumowania wypłat k.61-63, umowa o pracę k.65-69, odcinki wynagrodzeń k.70–76, pismo z dnia 11.12.2020 r. k.81, zeznanie PIT-36 wraz z informacją PIT/ZG za 2020 r. k.111-121, historia operacji na rachunkach bankowych k.302-333, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

Pozwany od dnia 18.12.2020 r. jest zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w R.. Nie otrzymywał zasiłku dla bezrobotnych. Nie otrzymał także żadnej oferty pracy ani propozycji odbycia szkoleń. Od maja 2021 r. pozwany pracuje dorywczo na stolarni i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 10 zł za godzinę, tj. około 1.500 zł miesięcznie.

(dowód: raport na temat indywidualnego planu działania k.77, decyzja z dnia 18.12.2020 r. k.78, zawiadomienie o terminie wizyty w urzędzie pracy z dnia 3.02.2021 r. k.80, zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego ZUS ZZA k.149, zgłoszenie danych o członkach rodziny dla celów ubezpieczenia zdrowotnego (...) k.150, zaświadczenie z dnia 20.05.2021 r. k.189, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

Po powrocie z zagranicy u pozwanego pojawiły się problemy z kręgosłupem i klatką piersiową. Przez okres dwóch tygodni przebywał na zwolnieniu lekarskim. Od marca 2021 r. korzysta z fizjoterapii w ramach NFZ. Nadto, J. K. (2) boryka się z problemami kardiologicznymi, ma również problemy z drogami oddechowymi, z uwagi na zakażenie koronawirusem. Pozwany przyjmuje leki, które miesięcznie kosztują około 150 zł.

(dowód: informacja o pobycie w izolacji k.151 i k.284, opis badania k.152, recepty k.153-156 oraz k.163, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne wraz z zaświadczeniem lekarskim k.157, e-skierowania k.158-159 oraz k.162, k.283, e-zwolnienia k.160-161, termin wizyty k.280, informacja dla lekarza kierującego z dnia 15.09.2021 r. k.281, wizyta ambulatoryjna k.282, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

J. K. (2) zamieszkuje wraz z matką i trójką braci. Matka utrzymuje się z renty w kwocie 1.000 zł, a bracia pracują dorywczo. Pozwany partycypuje w opłatach związanych z utrzymaniem domu, przekazując matce kwotę 500 zł miesięcznie.

Pozwany jest właścicielem samochodu marki O. (...), rok produkcji 2013, który w 2020r. nabył za kwotę około 31.500 zł. W dniu 1.09.2021 r. pozwany dwukrotnie podjął z walutowego rachunku bankowego kwoty po 10.000 euro, zaś w dniu 2.09.2021 r. wypłacił kwotę 2.414,40 euro.

(dowód: przedwstępna umowa sprzedaży samochodu z dnia 20.12.2020 r. k.64, zaświadczenie z dnia 9.02.2021 r. k.79, pismo z dnia 9.09.2021 r. k.273, historia operacji na rachunkach bankowych k.302-333, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

Mimo , iż J. K. (2) regularnie łoży na córkę alimenty, K. P. złożył wniosek o wszczęcie egzekucji. Z uwagi na niecelowość wynikającą z braku zaległości po stronie pozwanego, postępowanie umorzono.

(dowód: podsumowanie z dnia 26.05.2021 r. k.101, potwierdzenia przelewów bankowych k.133-147, potwierdzenie nadania ekspresu pieniężnego k.148, postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomiu z dnia 28.04.2021 r. k.164-165, historia operacji na rachunkach bankowych k.302-333, częściowo zeznania matki powódki k.296-297, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

Przed tutejszym Sądem toczy się postępowanie o ustalenie miejsca pobytu małoletniej J. i ustalenie kontaktów J. K. (2) z córką. Rodzice małoletniej na czas trwania postępowania ustalili, iż kontakty ojca z J. będą realizowane co drugą sobotę od godz. 14.00 do godz. 17.00, w miejscu zamieszkania małoletniej w obecności kuratora, a ponadto za pośrednictwem połączeń video. J. K. (2) początkowo przyjeżdżał na kontakty samochodem, a obecnie przyjeżdża pociągiem. Koszt podróży samochodem w obydwie strony wynosił 200 zł, zaś pociągiem około 130 zł. Pozwany kupił dla córki stolik dziecięcy z krzesłami, kupuje dla niej również ubranka, obuwie, oraz artykuły spożywcze, słodycze i owoce.

(dowód: faktury i paragony fiskalne k.175-176 oraz k.180-188, bilety kolejowe k.177-179, częściowo zeznania pozwanego k.297-297v)

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania matki powódki. Sąd nie dal wiary K. P. w kwestii wydatkowania kwot jakie otrzymywała od pozwanego, gdyż w tym zakresie pozostają one w sprzeczności z zeznaniami pozwanego oraz przedłożonymi przez niego potwierdzeniami przelewów bankowych (k.146-147). Nie sposób też uznać zeznań matki powódki za wiarygodne w zakresie tego, że średnie wydatki na utrzymanie J. wynoszą ponad 1.800 zł miesięcznie (łącznie z atrakcjami dla dziecka) a nawet więcej jeśli uwzględni się ewentualne wydatki związane z leczeniem, gdyż pozostaje to w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Ponadto, Sąd nie dał wiary zeznaniom matki powódki także odnoście przekazywanych J. prezentów przez ojca, gdyż były one wewnętrznie niespójne a przy tym sprzeczne z zeznaniami pozwanego, które jednocześnie zostały poparte przedłożonymi przez niego dokumentami (k.175-176, 183-188).

Jako częściowo wiarygodne Sąd ocenił również zeznania pozwanego. Sąd nie dał pozwanemu wiary, iż nie posiada on oszczędności z okresu pracy za granicą. Pozostaje to bowiem w sprzeczności z ustaleniami dokonanymi w oparciu o historię operacji na rachunku bankowym o nr (...) (k.302-320), z której wynika iż jeszcze we wrześniu 2021 r. na rachunku tym zdeponowana była kwota ponad 20 tys. euro.

Sąd zważył co następuje :

Małoletnia powódka domagała się zasądzenia od pozwanego alimentów na rzecz córki. Podstawą zgłoszonego w pozwie żądania jest art. 133 kro, zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jednocześnie zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Zdaniem Sądu, w świetle zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, przedmiotowe powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości, mimo iż małoletnia J. ma ukończone dopiero 2,5 roku. Odpowiednio do wieku, a co za tym idzie i stopnia rozwoju, na usprawiedliwione potrzeby małoletniej składają się zatem głównie wydatki dotyczące jej codziennego utrzymania tj. wyżywienia, zakupu odzieży, obuwia, środków higienicznych i kosmetycznych, leczenia, a także zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Pełnomocnik pozwanego kwestionowała wysokość kosztów utrzymania małoletniej deklarowanych przez jej matkę. Nie można jednak zapominać, iż określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, odzież, leczenie) i wychowania, w odniesieniu do dzieci (pielęgnacja, opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój) jest domeną ustaleń na podstawie dowodów, ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego ( Orz. SN z 29.11.1949 r. Wa.C 167/49 , NP.1951, nr 2 , s.52 ). W świetle tych zasad, należy uznać , iż miesięczne koszty utrzymania J. kształtują się na poziomie około 1.400 zł. Zdaniem Sądu nie sposób bowiem uznać, iż przypadające na małoletnią koszty utrzymanie domu wynoszą 300 zł, skoro matka powódki wynajmuje część domu, ponosząc z najemcą po połowie rachunki za prąd i wodę. Nie można też przyjąć, aby samo wyżywienie i zapewnienie atrakcji małoletniej powódce pochłaniało kwotę 1.200 zł miesięcznie, albowiem przeczą temu zasady doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu, na zaspokojenie potrzeb żywieniowych J. potrzebna jest kwota rzędu 550 zł miesięcznie, co pozostaje w zgodzie z deklarowanymi wydatkami miesięcznymi z chwili składania pozwu. Do kosztów utrzymania J. nie można też aktualnie zaliczać pieluch, skoro jak wynika z zeznań K. P., małoletnia już z nich nie korzysta.

Pełnomocnik pozwanego podnosiła, iż K. P. dąży do przerzucenia w całości na J. K. (2) ciężaru utrzymania J. i nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych. Zaznaczyć należy, iż matka małoletniej w przeważającym zakresie wypełnia swój obowiązek alimentacyjny względem córki poprzez osobiste starania o jej utrzymanie i wychowanie (art. 135 § 2 kro). Zdaniem Sądu, nie można jej czynić zarzutu, iż nie podejmuje pracy zarobkowej skoro sama sprawuje pieczę nad córką, a która z uwagi na wiek póki co miała problemy z zaaklimatyzowaniem się w przedszkolu.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych zależy również, jak zaznaczono powyżej, od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Bezspornym jest, iż pozwany nie posiada wyuczonego zawodu, a od 2012 r., pracował sezonowo za granicą i do Polski powrócił w grudniu 2020 r. W ostatnich miesiącach pracy zagranicą zarobki pozwanego wynosiły średnio ponad 2 tys. euro miesięcznie, co przeczy tezie, iż możliwości pracy zagranicą pogorszyły się. Oczywistym jest jednak, iż wskazane dochody nie sposób uznać za wyznacznik możliwości zarobkowych pozwanego, skoro aktualnie pozwany przebywa w Polsce. Sąd podziela bowiem stanowisko pełnomocnik pozwanego, iż skoro pozwany chce utrzymywać kontakty z córką, pozbawione logiki byłoby wyjeżdżanie za granicę, tylko po to, żeby osiągać zarobki, które usatysfakcjonowałyby K. P.. Z drugiej jednak strony, zdaniem Sądu, uwzględniając dotychczasowe doświadczenie zawodowe pozwanego, uzasadnionym jest założenie, że możliwości zarobkowe J. K. (2) są większe aniżeli wysokość obecnie uzyskiwanych dochodów z pracy, bez formalnego zatrudnienia. Z dokonanych przez Sąd ustaleń, wynika bowiem , iż od dnia 18.12.2020 r. pozwany jest zarejestrowany jako bezrobotny i podejmuje jedynie prace dorywcze i z tego tytułu osiąga dochód na poziomie około 1.500 zł miesięcznie. Pozwany podnosił , iż z uwagi na posiadane problemy zdrowotne koncentruje się na pracach mało obciążających (w związku z czym pracuje na stolarni przy malowaniu desek). J. K. (2) przedłożył dokumenty potwierdzające, iż po powrocie do Polski miał problemy zdrowotne, ale aktualnie nie posiada orzeczenia ustalającego częściową, ani tym bardziej całkowitą niezdolność do pracy. W konsekwencji, Sąd przyjął, iż pozwany jest osobą w pełni zdolną do pracy, a zatem jego możliwości zarobkowe kształtują się na poziomie co najmniej płacy minimalnej, która w 2020 r. wynosiła 2.600 zł brutto (tj. 1.920 zł netto), a w 2021 r. wynosi 2.800 zł brutto tj. około 2.020 zł netto. Założenie takie jest uzasadnione, skoro w świetle obowiązujących przepisów, osoba na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem małoletniego, winna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia jego potrzeb. Jeżeli natomiast zobowiązany nie wykorzystuje posiadanych możliwości i nie podejmuje pracy odpowiedniej do przygotowania zawodowego oraz realnie istniejących w rejonie jego zamieszkania, jego możliwości zarobkowe ocenia się według zarobków jakie osiągnąłby gdyby podjął stosowne zatrudnienie ( t.13 do art. 135 kro „Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem” pod redakcja Janusza Pietrzykowskiego. Wydawnictwo Prawnicze 1993).

Jak wynika z art. 135 kro wysokość alimentów zależy jednak nie tylko od możliwości zarobkowych pozwanego, ale również od jego możliwości majątkowych. Pozwany wprawdzie zaprzeczał, aby posiadał jakiekolwiek oszczędności z okresu pracy za granicą, ale twierdzenia te, w ocenie Sądu, nie są zgodne z prawdą. Jak bowiem wynika z historii operacji na rachunkach bankowych pozwanego (k.302-333), a w szczególności na walutowym rachunku bankowym, jeszcze na dzień 31.08.2021 r. była na nim zgromadzona kwota 22.414,40 euro. W dniach 1.09.2021 r. oraz 2.09.2021r. pozwany podjął z tego konta dwukrotnie po 10.000 euro oraz pozostałą kwotę 2.414,40 euro. Przy uwzględnieniu wówczas obowiązującego kursu euro wynoszącego 4,51 (vide: (...) archiwum kursów średnich), należy stwierdzić, iż pozwany dysponował kwotą około 100.000 zł. Brak jest zarazem jakichkolwiek podstaw, aby uznać , iż pozwany tych środków finansowych już nie posiada, wobec czego, Sąd stanął na stanowisku, iż pozwany posiadając oszczędności w tej wysokości ma możliwość łożyć na córkę alimenty w kwocie 1.200 zł miesięcznie.

Analizując wpływy na walutowy rachunek bankowy, należy zarazem zauważyć , iż w okresie za jaki została udzielona informacja N. Banku, stan oszczędności pozwanego w okresie zatrudnienia systematycznie zwiększał się z kwoty 10.403,85 euro (stan na dzień 1.06.2020 r.) , do kwoty 22.152,63 euro (stan na dzień 21.12.2020 r.). Na szczególną uwagę zasługuje przy tym okoliczność, iż w okresie odkąd pozwany przestał pracować za granicą, a zatem od połowy grudnia 2020 r., stan tychże środków w kolejnych miesiącach nie uległ praktycznie żadnej zmianie. Łączna suma wypłat z konta za okres 8 miesięcy tj. od 21.12.2020 r. do 31.08.2021 r. ) wyniosła 2.280 euro, co daje miesięcznie około 285 euro miesięcznie. Dokonane na koncie operacje wskazują zatem, iż pozwany przez cały ten czas uzyskiwał dochody z nieznanych Sądowi źródeł, albowiem nie sposób uznać iż z pobranych środków utrzymywał się, ponosił koszty leczenia, płacił alimenty na dziecko oraz ponosił koszty związane z dojazdami na kontakty.

Podkreślić zarazem należy, iż pozwany starając się udowodnić swoje twierdzenia o braku oszczędności, przedłożył historie rachunków bankowych (k.102-110, k.275-276, k.286-295), nie obejmujących wszystkich wpływów na konto. Takim działaniem, starał się zatem nie tylko wprowadzić Sąd w błąd, ale również działać z pokrzywdzeniem małoletniej córki, co zasługuje na szczególną dezaprobatę.

Pełnomocnik pozwanego twierdziła, że alimenty ustalone na J. będą służyły K. P. do spłaty posiadanych przez nią zobowiązań. Sąd nie podziela jednak tego stanowiska, albowiem trudno zakładać, aby matka małoletniej kosztem potrzeb córki regulowała swoje zadłużenia, tym bardziej, że osiąga dochody z najmu i rozważa podjęcie pracy zarobkowej.

W tym stanie rzeczy, na podstawie cytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 kpc, nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 750 zł, stanowiącą nieuiszczoną opłatę od pozwu (art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

W zakresie rozstrzygnięcia o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej małoletniej powódce z urzędu, Sąd odsyła do uzasadnienia sporządzonego na wniosek pełnomocnika powódki, a które należy uznać za integralną część niniejszego uzasadnienia.

Rygor natychmiastowej wykonalności orzeczono zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Sędzia Agnieszka Pietruszka