Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2023 r. w Kole

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa małoletniego B. K. (1) działającego przez ojca B. K. (2)

przeciwko E. S.

o alimenty

Zasądza alimenty od pozwanej E. S. na rzecz małoletniego syna B. K. (1) za okres od 24 listopada 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. w kwocie po 500,00 zł (pięćset złotych) miesięcznie, a poczynając od dnia 1 stycznia 2023 r. w kwocie po 650,00 zł (sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie płatne do rąk ojca małoletniego B. K. (2) do dnia 15 – go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie płatności,

Oddala powództwo w pozostałym zakresie

Nakazuje ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole kwotę 570,00 zł tytułem częściowego zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych

Zasądza od pozwanej na rzecz małoletniego powoda kwotę 2.736,00 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego

Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.




S ę d z i a

Agnieszka Pietruszka






Sygnatura akt III RC 287/22

UZASADNIENIE

Działający w imieniu małoletniego syna B. K. (1) – jego ojciec B. K. (2)- wniósł o zasądzenie od pozwanej E. S. na rzecz syna alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie, począwszy od wniesienia pozwu. W uzasadnieniu podniósł, iż od 2.03.2022 r. małoletni jest pod opieką ojca, a postanowieniem z dnia 27.09.2022 r. Sąd powierzył mu wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem, ograniczając władzę rodzicielską matce. W tej sytuacji zasadnym jest ustalenie alimentów na powoda, albowiem matka nie partycypuje w kosztach utrzymania dziecka. Koszty utrzymania dziecka wynoszą średnio 1.550 zł miesięcznie i składają się na nie : wyżywienie -500 zł, odzież obuwie-150 zł, środki czystości -100 zł, opłaty za media – łącznie około 110 zł, opał-350 zł, zabawki i wydatki szkolne-100 zł, paliwo-100 zł, wywóz odpadów i nieczystości- 67 zł, internet i telefon-45 zł. Ojciec małoletniego jest zatrudniony na umowę zlecenia z wynagrodzeniem 1.133 zł, a dodatkowo z tytułu dzierżawy gruntów otrzymuje miesięcznie 1.500 zł. Nie potrafi określić jakie dochody uzyskuje pozwana, ale może być to kwota około 3 tys. zł. Dochodzona kwota jest zatem adekwatna do potrzeb małoletniego oraz możliwości zarobkowych pozwanej.

Pozwana – E. S. nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił co następuje :

Małoletni B. K. (1) urodził się (...) Rodzice małoletniego : B. K. (2) i E. S. nie byli małżeństwem.

Małoletni mieszkał z matką, która nie pracowała. B. K. (2) był zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz małoletniego B. w kwocie 440 zł miesięcznie, zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie z dnia 17.01.2018 r. Ojciec utrzymywał kontakt z synem.

W dniu 2.03.2022 r. małoletni został zabezpieczony przez służby socjalne z uwagi na podejrzenie, iż matka znęca się nad nim. Dziecko zostało przekazane pod opiekę ojca. Postanowieniem z dnia 27.09.2022 r. Sąd Rejonowy w Kole powierzył B. K. (2) wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem, jednocześnie ograniczają E. S. władzę rodzicielską do prawa współdecydowania w istotnych sprawach dziecka związanych z edukacją.

Małoletni B. jest uczniem I klasy szkoły podstawowej.

B. K. (2) posiada gospodarstwo rolne o pow. 4,96 ha, w tym 5,10 ha przeliczeniowych, przy czym gospodarstwo zgodnie z umową z 2021 r. jest oddane w dzierżawę, a ojciec powoda otrzymuje czynsz dzierżawny w kwocie 5 tys. zł rocznie. Ojciec powoda jest również zatrudniony na podstawie umowy zlecenia, w ramach której wykonuje transport produktów i towarów wskazanych przez zleceniodawcę. Zgodnie z umową jego wynagrodzenie wynosiło do końca 2022 r. 19,70 zł brutto za godzinę, a od 1.01.2023 r. – 22,80 zł brutto. Wynagrodzenie ojca powoda w okresie od czerwca ub.r. wyniosło – za czerwiec- 1.133,78 zł, za lipiec-1.147,70 zł, za sierpień-1.119,88 zł, za wrzesień – 1.133,78 zł, za październik – 1.147,70 zł oraz za listopad-1.105,97zł. Aktualna umowa zawarta jest do dnia 31.01.2023 r.

Sąd zważył co następuje :

B. K. (2) wniósł o zasądzenie alimentów na rzecz małoletniego syna B. od pozwanej E. S.. Podstawą zgłoszonego żądania jest art. 133 kro, zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jednocześnie zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, niniejsze powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Małoletni B. ma obecnie 7 lat rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Usprawiedliwione potrzeby powoda dotyczą zatem głównie wydatków związanych z realizacją obowiązku szkolnego, jak również kosztów codziennego utrzymania, tj. wyżywienia, zakupu odzieży, zapewnienia mieszkania. Zauważyć przy tym należy, iż wydatki związane z utrzymaniem małoletniego nie obejmują szczególnych wydatków (jak np. zajęcia pozalekcyjne), jak również powód nie boryka się z żadnymi problemami zdrowotnymi. Określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, mieszkanie, odzież ) i wychowania, w odniesieniu do dziecka (pielęgnacja, opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój) jest domeną ustaleń na podstawie dowodów ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego (Orz. SN z 29.11.1949r. Wa.C 167/49 , NP. 1951 , nr 2 s.52 ). Mając na uwadze te zasady, należy zaznaczyć, iż Sąd nie podziela stanowiska ojca powoda, aby koszty utrzymania B. wynosiły średnio 1.550 zł miesięcznie. Zauważyć przy tym należy, iż rozliczenie tych kosztów zawarte w uzasadnieniu pozwu pozostaje na zdroworozsądkowym poziomie np. co do kosztów wyżywienia, zakupu ubrań, obuwia. Zakwestionować natomiast, w ocenie Sądu należy tą część wydatków jak według rozliczenia przypada na małoletniego w związku z utrzymaniem domu. W tym zakresie należy powołać orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23.03.2016 r. (sygn. I ACa 1755/15, Lex 2031152), zgodnie z którym : „brak podstaw do wliczania do obowiązku alimentacyjnego kosztów mieszkania i jego utrzymania. W kwocie alimentów należy jak już uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu (…), jednak koszt utrzymania i ogrzania mieszkania obciąża rodzica, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci”. Podzielając takie zapatrywanie, Sąd przyjął, iż koszty związane z utrzymaniem domu nie powinny obciążać małoletniego powoda, w większym zakresie niż po 150 zł miesięcznie ( jak wynika z wyliczenie ojca małoletniego wynoszą one ponad 500 zł). Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu, należy przyjąć, iż miesięczne koszty utrzymania małoletniego B. kształtują się na poziomie około 1.000 zł.

Zgodnie z tym co wyżej wspomniano, wysokość świadczeń alimentacyjnych zależy również od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanej. Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie, nie przedłożyła dokumentów dotyczących jej sytuacji finansowej. Mając jednak na względzie, iż przed tutejszym Sądem toczyła się sprawa o powierzenie władzy rodzicielskiej, pewne informacje dotyczące sytuacji pozwanej Sąd powziął z urzędu. Wprawdzie w sprawie opiekuńczej pozwana również nie brała osobistego udziału, ale informacje te wynikają z załączonych do akt informacji służb socjalnych (wywiad z dnia 10.03.2022 r. znajdujący się w akta III Nsm 288/22 połączonych do wspólnego rozpoznania ze sprawą I. N. 223/22) . Wynika z nich natomiast, iż pozwana w okresie gdy doszło do zabezpieczenia małoletniego nie pracowała, podobnie jak w okresie, gdy były ustalane alimenty na rzecz małoletniego B. od jego ojca.

Podkreślić należy, iż osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem małoletniego dzieci, niezdolnych do samodzielnego utrzymania się, winna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia ich potrzeb. Zakładając zatem, iż pozwana nadal nie podejmuje stałego zatrudnienia, to tym samym nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych. W takim przypadku jej możliwości zarobkowe należy ocenić zatem według zarobków jakie osiągnęłaby, gdyby podjęła stosowne zatrudnienie ( t.13 do art. 135 kro „Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem” pod redakcja Janusza Pietrzykowskiego. Wydawnictwo Prawnicze 1993 ).

Mając na uwadze, iż pozwana prawdopodobnie nie ma dużego doświadczenia zawodowego, jej możliwości zarobkowe należy, zdaniem Sądu, ustalić na poziomie wynagrodzenia minimalnego, które do końca 2022 r. wynosiło 3.010 zł brutto, a więc 2.363,56 zł netto (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14.09.2021 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2022r.; Dz.U.2021.1690), a od stycznia 2023 r. wynosi 3.490 zł brutto, tj. 2.709 zł netto (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13.09.2022 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2022r.; Dz.U.2022.1952). W świetle tak poczynionych ustaleń, określenie obowiązku alimentacyjnego pozwanej na rzecz powoda na kwotę po 500 zł za okres od wniesienia pozwu do 31.12.2022 r. oraz poczynając od 1.01.2023 r. (odkąd wzrosła płaca minimalna) na kwotę 650 zł jest w pełni uzasadnione i dlatego, na podstawie cytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

O nieuiszczonych kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc.

W pkt IV wyroku Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda część kosztów zastępstwa adwokackiego zgodnie z art. 98 § 1 kpc w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800 z późn. zm.), mając na uwadze, iż powództwo zostało uwzględnione w 76 %.

Rygor natychmiastowej wykonalności orzeczono zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Sędzia Agnieszka Pietruszka