Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kole

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kole III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Pietruszka

Protokolant: st. sekr. sąd. Alicja Kleczkowska

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2020 roku w Kole

na rozprawie

sprawy z wniosku Prokuratury Rejonowej w Kole

z udziałem S. K.

o zastosowanie leczenia odwykowego

p o s t a n a w i a :

I.  Oddalić wniosek.

II.  Kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

S ę d z i a :

A. P.

Sygn. akt III RNs 251/19

UZASADNIENIE

Wnioskodawca – Prokuratura Rejonowa w Kole – wniosła o wszczęcie postępowania w sprawie orzeczenia wobec S. K. obowiązku poddania się przeciwalkoholowemu leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. W uzasadnieniu podniesiono, iż w charakterze świadka przesłuchano żonę uczestnika A. L.. Według wnioskodawcy, S. K. powoduje rozkład życia rodzinnego, a wspólnie z żoną stanowi rodzinę zastępczą dla wnuczek. Z opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu wynika, iż u uczestnika rozpoznano zespół uzależnienia od alkoholu. W ocenie biegłych uczestnik wymaga specjalistycznego leczenia odwykowego.

Uczestnik postępowania – S. K. nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił co następuje :

S. K. ma 59 L.. Od 40 lat pozostaje w związku małżeńskim z A. L.. Mieszkają razem z 17-lenią wnuczką, dla której są ustanowieni rodziną zastępczą. Razem z nimi mieszka również pełnoletni syn.

Problem z alkoholem u uczestnika pojawił się odkąd podjął pracę w delegacji. Dwukrotnie miał wykonywaną tzw. "wszywkę". Spożywany przez niego alkohol to tzw. małpki i piwo. Po spożyciu alkoholu uczestnik jest spokojny, nie wszczyna awantur. Nie przejawiał nigdy agresji względem dzieci. W domu nie dochodzi do interwencji policji. Przeciwko uczestnikowi nie jest prowadzone postępowanie karne. S. K. nie narusza porządku publicznego, ani nie powoduje konfliktów z sąsiadami.

Aktualnie uczestnik podejmuje prace dorywcze. Od czasu wszczęcia postępowania o leczenie, przekazuje żonie środki na utrzymanie domu. S. K. ma problemy zdrowotne, ale nie leczy się.

Uczestnik jest uzależniony od alkoholu. Stwierdzone u niego objawy uzależnienia to: potrzeba spożywania alkoholu, upośledzona zdolność kontrolowania picia, zmiana tolerancji na alkohol, koncentracja życia wokół picia alkoholu. Uczestnik wymaga specjalistycznego leczenia odwykowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka k.24-24v oraz na podstawie dokumentów: pisma A. L. z dnia 21.10.2019 r. k.4, wywiadu Komendy Powiatowej Policji w K. z dnia 30.10.2019 r. k.7, opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu z dnia 09.12.2019r. k.8-11.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. L., albowiem były szczere, rzeczowe i logiczne. Wartość dowodowa dokumentów zebranych w sprawie nie budzi żadnych wątpliwości.

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U.2019.2277) poddanie się leczeniu odwykowemu jest dobrowolne. Wyjątki od tej zasady określa ustawa. Do wyjątków tych należy m.in. art. 26 ust. 1 powołanej ustawy, który stanowi, iż osoby, o których mowa w art. 24, jeżeli uzależnione są od alkoholu, zobowiązać można do poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego. W myśl zaś art. 26 ust. 2 w/w ustawy, o zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka sąd rejonowy (…).

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, stwierdzić należy, iż S. K. jest osobą uzależnioną od alkoholu, tym samym została spełniona przesłanka medyczna decydująca o możliwości orzeczenia wobec niego obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu. Potwierdzeniem tej okoliczności jest przede wszystkim opinia biegłych lekarzy psychiatry i psychologa, którą Sąd w całości podziela, gdyż została sporządzona w sposób fachowy i w oparciu o przyjęte metody badawcze, a ponadto nie była kwestionowana przez uczestnika.

Jak jednak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Sąd może skierować na leczenie odwykowe osobę uzależnioną, ale tylko taką, która w związku z nadużywaniem alkoholu powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchyla się od obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny albo systematycznie zakłóca spokój lub porządek publiczny ( tzw. przesłanki społeczne - art. 26 ust. 1 w zw. z art. 24 cytowanej ustawy ).

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w ocenie Sądu, brak podstaw do przyjęcia, iż uzależnienie uczestnika wywołuje negatywne skutki, o których mowa w powołanej ustawie. W szczególności uzależnienie uczestnika od alkoholu nie powoduje rozkładu życia rodzinnego. S. K. i A. L. od 40 lat pozostają w związku małżeńskim, nie dochodzi między nimi do kłótni, awantur, przemocy, co w szczególności potwierdzają zeznania świadka. Nadto Sądowi z urzędu wiadomym jest, iż małżonkowie pełnią od ponad 10 lat funkcję rodziny zastępczej oraz opiekunów prawnych dla małoletniej wnuczki O. W.. Z tego względu rodzina podlegała stałemu nadzorowi ze strony sądu opiekuńczego jak i organizatora pieczy zastępczej. Prowadzone postępowanie wykonawcze wskazywało na występujący u S. K. problem z alkoholem, ale nie dochodziło na tym tle do sytuacji, w których dobro małoletniej O. ( czy też we wcześniejszym okresie jej starszej siostry ) byłoby zagrożone. Podkreślić przy tym należy , iż jak wynika z zeznań świadka uczestnik nawet po alkoholu zachowuje się spokojnie, nie prowokuje sytuacji konfliktowych, przemocowych, a jego relacje z żoną, wnuczką są pozytywne. W konsekwencji postępowanie uczestnika mimo niewątpliwego problemu alkoholowego nie powoduje rozkładu życia rodzinnego czy też demoralizacji osób małoletnich. Na marginesie należy jedynie zauważyć , iż z zeznań A. L. składanych w związku z pismem inicjującym niniejsze postępowanie, wynika , że we wcześniejszym okresie bywały sytuacje gdy dochodziło w domu do awantur, ale było to kilka lat temu. Zgodnie natomiast z art. 316 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc wydając postanowienie kończące postępowanie w sprawie, Sąd ma na uwadze stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

Jak wynika z zebranych w sprawie dowodów, w tym również pisma Komendy Powiatowej Policji w K., uczestnik swoim zachowanie nie powoduje również naruszania spokoju i porządku publicznego, a jak wynika z zeznań świadka łoży również obecnie na utrzymanie rodziny, mimo iż nie ma stałej pracy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie cytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt I postanowienia.

Z uwagi na oddalenie wniosku, kosztami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa.

SSR Agnieszka Pietruszka